2012
Van: Hans Jurriaans [mailto:hansjurriaans@gmail.com]
Verzonden: vrijdag 27 januari
2012 21:33
Aan: 'Annemarie'
Onderwerp: RE: Limburgs Zwaarste
Hoi Annemarie,
100 km Limburgs Zwaarste
Dat wordt een van de mooiste dagen van 2012. Ik kijk er naar uit.
Groetjes en prettig weekend,
Hans
—-
Hierbij onze uitslagenlijst.
Ik heb verschil gemaakt op de verschillende afstanden, en dan heren en dames.
De standaard route was 60 km, met daarin twee lussen van 20 km. Zo kon elke loper onderweg beslissen om een andere afstand te lopen als wat van tevoren gepland was. Dus bv. alles valt tegen, niet fit, dan kun je een of twee lussen overslaan. Aan de hand van de controlekaarten konden we zien welke afstand er gelopen was. Om 6 u ’s morgens was de start voor de 80 en 100 km, en om 9 u voor de 60 km. De loper die om 6 u start en dan toch maar 60 km loopt, kan dus veel eerder aan komen als de winnaar. Maar een groot verschil is dan, om 6 u was het fijn loopweer, terwijl de lopers die om 9 u starten kregen gelijk flinke regenbuien over zich heen. Dan zijn die, die om 6 u startten, wel in het voordeel. Daarom hebben we die apart genoemd.
Er waren drie lopers die méér gelopen hebben als gepland. Twee omdat het gewoon kanjers zijn, ze zeiden, het ging lekker, dus waarom niet. (van 80 naar 100) en meneer Kaminsky, die heeft per ongeluk een lus twee keer gedaan, toen hij daarachter kwam dacht hij ook, och het is zo mooi.
Verder is alles fantastisch gegaan, er zijn geen ongelukken gebeurd, iedereen is aangekomen, enkelen zijn wel verkeerd gegaan, maar een telefoontje met willem (waar sta je?? Oh, dan moet je 150 meter terug en dan bij de derde boom links af, (ongelooflijk!!). zo werd menig loper weer op de route gepraat.
We hebben een fantastische dag gehad, de lopers, de vrijwilligers, de organisatie.
Volgend jaar weer.
Met dank natuurlijk aan de vrijwilligers, maar ook aan de lopers voor de sfeer die ze brengen. En oja, en ook dank aan rkhbs, omdat we daar mogen starten, douchen, verblijven, ze zijn geweldig!!
Met vriendelijke groet,
Namens willem,
Annemarie
—-
Beste Annemarie en Willem,
Bedankt voor een onvergetelijke dag!!!!!!!!!!!!
Zonder jullie twee had waarschijnlijk de 1 met zijn dikke teen gespeeld,
de ander treurig achter de geraniums gezeten met dat weer,
ikzelf was blij weer eens van de straat te zijn gehouden,
misschien weer iemand teveel geld uit gegeven aan nutteloos shoppen.
En vele anderen hebben het limburgs landschap weer mogen onveilig maken voor de fietsers zonder bel.
Jullie zijn twee uit duizenden.
Bedankt.
Groetjes Carry en Petrouschka
(speciaal voor Annemarie van de heer Ulrich)
—-
Limburgs zwaarste door Joppe Boon
De interesse hiervoor begon door een mailtje van Annemarie met de loopkalender
van Willem voor 2012, ik zag deze trail staan en ik dacht ja, dit is een mooi doel om
naar toe te trainen. Ik heb me gelijk ingeschreven en ook voor de eerste testloop in
februari. Bij de eerste testloop klokte ik ongeveer 7:41:21 op de 50km en dacht nou
als ik voor de 80km ga dan zou ik ongeveer rond de 14 uur uitkomen, een erg mooie
tijd.
De dag voor de loop ging ik naar een uitstekend hotelletje wat de organisatie
geregeld
had. Rond 22:00 uur kwam ik aan en ik kwam gelijk al een bekende persoon tegen,
Chris van Beem, we praatten nog even wat en toen vond ik het wel tijd om naar bed
te gaan, want ja de wekker zou rond 04:30 uur gaan voor het vroege ontbijt. Na een
goede nachtrust en ontbijt kon ik met iemand (sorry.. ben de naam kwijt) meerijden
naar de start. Om 05:45 konden we de nummers ophalen, er was een kleine briefing
en rond 06:00 uur was het startschot.
Het parcours ging gelijk de bossen in. Het
parcours begon gelijk met wat kleine
klimmetjes in de weilanden en bossen. Het weer was op zich wel goed, een klein
beetje motregen maar dat was al weer snel over. Na ongeveer een uur en 20
minuten bereikte ik de eerste verzorgingspost. De post was uitstekend ingericht
met eten en drinken. Ik besloot niet al te lang bij post 1 te blijven dus vrij snel
ging ik weer verder richting post 2, boven op de Vaalserberg. Het 2e gedeelte
was wat zwaarder en technischer dan het eerste gedeelte. Het parcours voerde
ons langs smalle single tracks, heuvel op en heuvel af. Onderweg kwam ik nog
een aantal bekenden tegen waar ik gezellig kletsend richting post 2 ging. Al kletsend
doemde de beruchte Vaalserberg op. Het hardlopen ging over naar het omhoog
wandelen, een steile klim van ongeveer 322 meter met een stijgingspercentage
van 15% schat ik? Eenmaal boven stond er weer een uitstekende verzorgingspost
klaar.
Na even goed uitgebreid gegeten en gedronken te hebben gingen we door de
bossen van de Vaalserberg af. Het parcours ging nu vooral veel over weilanden,
steile dalingen met flinke stukken stenen en hier en daar wat asfalt. Ik voelde me
nog erg goed en kon het tempo aanhouden wat ik in het begin ook had (rond de
7 a 8km/h). Na post 3 was het tijd voor de eerste grote lus, de lus ging van Vijlen
naar Epen en weer terug naar Vijlen.
Het eerste gedeelte van de lus ging goed tot
dat ik een onduidelijk pijltje zag, ja
welke richting moest ik nou op? Aangezien Willem graag van de trappetjes en
minder goed beloopbare paadjes is besloot ik via een trap af te dalen wat op een
camping terecht kwam. Ik liep de camping af en kwam terecht op een weg wat
richting Epen ging. Bij een splitsing besloot ik toch maar even naar Willem te bellen,
want ja, aantal kilometers gelopen maar geen bordje of pijltje gezien. En ja hoor, ik
was verkeerd gelopen. Ik besloot om weer terug te lopen naar het punt waar ik
verkeerd gegaan ben, eenmaal daar aangekomen kwam ik een paar andere
lopers tegen die me zo aankeken van, he? Waar kom jij nou vandaan, je moet
die kant op, rechtdoor en niet linksaf.
Nadat ik weer op het goede pad was kwam ik
bij een splitsing aan waar de pijl
naar mijn idee rechtdoor aangaf, dus ik volgende braaf de weg die steil naar beneden
ging naar een weg richting het centrum van Epen. Eenmaal onderaan bij een andere
splitsing zag ik nergens een pijltje en dacht oh nee he… niet weer.. Ik ben toen naar
het centrum van Epen gelopen en ik belde Willem weer op, ja daar ben ik weer.. ik sta
in het centrum van Epen, waar moet ik heen? Willem gaf aan dat ik ergens omhoog
moest naar een pannenkoekenhuis. Nou lekker was dat.. dus ik omhoog lopen,
nergens een pannenkoekenhuis te bekennen.. Ik was het een beetje zat dus ik besloot
verstandig te doen en ben toen direct terug gelopen naar ’t Hijgend Hert in Vijlen, weer
terug naar Post 3 (wat toen gold voor post 5, 50km punt).
Na herstel vervolgde ik
de weg door het bos richting Eys. Net na mn vertrek van
post 5 begon het te regenen en te hagelen. Dit was niet echt heel erg fijn, de paadjes
werden steeds gladder door de regen en hagel. Eenmaal aangekomen bij post 6 kon
ik even bijkomen. Hierna was er een groot gedeelte asfalt richting het Eyserbos. Na
een aantal kilometers was ik het asfalt al weer zat, ik wou graag de bossen in van
het Eyserbos (die al die tijd voor me lag maar niet dichterbij kwam) eindelijk gaf een
pijl de goede richting aan, het Eyserbos. Na flinke beklimmingen en single tracks was
post 7 in zicht. Hier kon je besluiten voor welke afstand je ging, de 80km of de
100km.
Omdat ik het mezelf niet meer kon opbrengen om nog 30km te lopen heb ik wijselijk
besloten om voor de 80km te gaan. Ik zat er al aardig doorheen, mn benen voelde
erg zwaar aan, was flink afgekoeld door de regen en hagel. De laatste 10km gingen
nu in, dat ging via Eys terug naar Heerlen. Het begon met een afdaling over weilanden,
de regen was inmiddels al weer opkomen zetten. Ook hier ging het weer mis, nadat
ik afgedaald was kwam ik uit op een weg, deze weg moest ik naar beneden volgen
en ongeveer na 350 meter linksaf slaan het onverharde pad op. Deze afslag had ik
gemist waardoor ik met een andere loper in het centrum van Eys terecht kwam. We
besloten om Willem te bellen en die gaf aan dat er ongeveer na 500m een afslag
moest zijn die niet opviel waardoor je weer op de route kwam. We zijn het hele
centrum afgelopen maar konden nergens die aparte afslag vinden. We zaten flink
verkeerd en besloten dus om weer terug te lopen naar de kruising van Eys Centrum,
onderweg ben ik de andere loper ook kwijtgeraakt omdat hij sneller liep dan ik (ja,
ik was het omlopen meer dan zat en mn benen voelden erg zwaar aan, werd een
beetje misselijk, ik was flink afgekoeld door de regen) en daar stond ik in mn eentje
bij de kruising. Gelukkig kwam er een andere loper (die ook de afslag gemist had)
aan en we besloten terug naar boven te lopen om te zoeken naar de afslag die we
gemist hadden, eenmaal gevonden ging het parcours glooiend verder over weilanden
om Eys heen. Na ongeveer 5km was de laatste post in zicht. Nu kon het me niks
meer schelen, ik zal die 80km uitlopen, kom op nog maar 5km.
De laatste 5km ging
ondanks de omstandigheden wel lekker. Het motiveerde me
alleen maar meer toen ik de aftellende bordjes zag van, nog maar 4km.. nog maar
3km.. nog maar 2km, nog maar 1km. De laatste 3km ging door Imstenraderbos
richting de finish. Eindelijk! Na 13:20:23 was ik bij de finish. Ik heb het gehaald!
Willem was best wel benieuwd waarom ik zoveel verdwaalde.. Tsja.. sommige
bordjes waren een beetje onduidelijk neergezet en soms miste ik gewoon een
bordje doordat ik op de weg moest letten. Maar goed, volgend jaar kom ik weer
terug heb ik Willem belooft en dan moet het me zeker lukken om minstens 2 uur
er af te halen.
Ondanks alle belevenissen heb ik echt van deze trail genoten!
Willem en Annemarie, hartelijk bedankt en tot volgend jaar!
Joppe Boon
—-
hier een verslagje van mijn ervaring op de 60 km, met als aanvulling, de dame die met
mij een moddergevecht aan wou gaan op de laatste drinkpost, kom maar op. Nou wel!
verder voor volgend jaar graag lintjes aan de bomen, of ik een bril. Dat maakt het ook
leuk, ook al vloekte ik soms een beetje binnensmonds.
Bedankt dat ik van jullie mooie Limburg mocht genieten.
Een ieder die erbij hoorde super dat jullie in de toch wel slechte omstandigheden ons
toch heerlijk hebben verwend met allerlei lekkers, ik zag dat jullie het toch ook wel koud hadden.
Limburg zwaarste 21-
In de voorbereiding op een langere afstand heb ik de “watjes” afstand van Limburgs
Zwaarste gelopen, je kon er 100, 80 of 60 lopen, ik de 60 dus. Het is een verschrikkelijk
mooie ultratrail, in zuid Limburg, Heerlen stukje Duitsland Vaals, België en terug naar
Heerlen. Alleen was de wegbewijzering niet haarscherp. Niet alleen voor mij maar voor
meerdere lopers, het weer zat ook mee, goed of goed slecht, het laatste dus. Een paar
verschrikkelijke buien met hagel en onweer met tussendoor hele mooie opklaringen.
De eerste fout werd al gemaakt na een km of 10 en dat gebeurde nog wel een paar
keer, bij de laatste 4 km stond er een bordje met aftellende km, dus bij nog 3 te gaan
dacht ik nou kijk ik hoe lang ik al bezig ben, he 5:15 dan zal ik eens gaan vlammen om
onder de 5:30 bruto te komen, bordje 2 km met nog ruim 10 minuten. Dat was het
laatste bordje dat ik gezien heb, ik heb de weg maar gevraagd en ben bruto in 5:41
gefinisht op plaats 2. De nummer 1 was gefinisht in 5:13 en ook diverse malen fout gelopen.
Kortom een trail waar alles in zat en alles klopte, slecht weer, mooi parcours, lekker glad,
mooie heuvels, verkeerd lopen en er een super gevoel aan over houden.
Jan Muller
—-
Hallo Willem & Annemarie,
Ik wil jullie en alle vrijwilligers bedanken voor de perfecte organisatie van Limburgs
Zwaarste afgelopen zaterdag.
Een prachtig parcours en een meer dan uitstekende verzorging.
Chapeau voor de vele vrijwilligers die uren in de kou hebben gestaan en enthousiast
de lopers begroeten.
Nogmaals bedankt en tot volgend jaar.
Maerten Verstegen
Sint Anthonis
Geen virus gevonden
—-
Hallo Annemarie en Willem,
Ik ben bang dat ik afgelopen zaterdag aan het eind van de loop weinig aanspreekbaar
was.
Ik kan rustig stellen dat Limburgs Zwaarste, mijn zwaarste was. Ik was aan het eind
van de loop helemaal kapot en elke stap deed zeer. Nu ik een paar dagen rust heb
gehad kijk ik toch met een tevreden gevoel terug ondanks dat ik er veel langer over
deed dan ik ooit gedacht had. De positieve beelden van de heuvels, de weilanden,
de sm alle paadjes en de bloeiende vruchtbomen komen ook steeds meer bovendrijven.
Ook de geweldige verzorging onderweg en de handdoek als aandenken hierbij hebben
indruk gemaakt. Mijn dank voor dit alles.
Groet en tot ziens
Han
—-
Beste Willem,
bedaankt voor de geweldige organisatie van die loop. Ik heb er nu al weer zin in
om 2013 meetelopen.
http://www.marathon4you.de/laufberichte/sport/limburgs-
Dit is de link naar mijn berichtje.
Groetjes
Peter (Ickert)
—-
Annemarie,
Dank je wel voor je leuke bedankje, maar wij hebben er ook heel erg van genoten en
dat is ook al dank voor hetgeen je doet.
“Onze” vrijwilligers kijken al weer uit naar volgend jaar.
Groetjs,
Jeanne
—-
Graag gedaan!!!
Ik vond het erg leuk om mee te helpen, voelde me nuttig en gewaardeerd.
Dus als ik kan ben ik er volgend jaar weer bij.
En jullie; complimenten voor de organisatie: vakkundig én persoonlijk!
Groetjes Sylvia
—-
Dag Annemarie en Willem,
Normaal worden de vrijwilligers bedankt door de organisatie. Misschien is het beter
om het dit keer juist andersom te doen. Wij (Remke Rutgers en Paul Altena) waren
vrijwilligers bij de wandeltocht. Maar wel hadden wel een hele mooie taak. De route
controleren voordat de lopers komen, en na de laatste loper weer pijlen verwijderen.
Dus konden we genieten van het parkoers dat jullie hebben uitgezet.
De bedoeling was dat we dit weekend zouden gaan skien, maar omdat twee van de
oorspronkelijke vier van onze groep uiteindelijk niet meekonden gaan, besloten we
in Nederland te blijven. Dan maar geen sneeuw dit weekend voor ons. Gelukkig
hadden jullie ook voor voldoende hagel gezorgd, dat we zowaar heel even een wit
Nederland kregen te zien.
Ofwel, we hebben genoten dit weekend.
Met vriendelijke groeten van Remke Rutgers en Paul Altena
Met vriendelijke groeten,
Paul Altena
—-
Beste Willem en Annemarie ,
Een hele dag lang hebben jullie en heel het team er weer voor gezorgd dat we een
onvergetelijke dag mochten beleven.
Alles was weer tot in de puntjes af.
Misschien een tip voor volgend jaar, ergens aan km 94,7 is er een vlak stukje van
50 meter ...
...leg daar misschien wat boomstammen want ik dacht even verkeerd te zitten.
Bedankt om ons Limburg te laten ontdekken met deze fantastische loop !
Paul Van Hiel
—-
Hallo Annemarie,
De wedstrijd van afgelopen zaterdag was weer perfect! Hartelijk dank daarvoor
aan Willem en jou en natuurlijk de hele verzorgingsgroep.
Er was een ding dat mij vreemd voorkwam; sommige lopers ben ik twee keer voorbij
gegaan, zonder dat ze mij een keer voorbij waren gegaan.
Maar dat ligt misschien wel aan mij.
Ik verheug me op de volgende loop.
Jo Lukasik
—-
Hoi Annemarie, Willem en alle helpers,
Het was weer een prachtige loop zaterdag en bijzonder goed gemarkeerd. Dat moet
een hele klus zijn geweest. Ook de verzorgingsposten waren super.
Jammer dat ik niet de hele route wist af te leggen maar de eerste 50 km gingen heel
goed, tot 59 km nog aardig en daarna zo ‘snel’ mogelijk terug gewandeld via een
kortere weg. Toch mooi dat iedereen bij jullie altijd onthaald wordt bij de finish ook
als de afstand en route anders wordt afgelegd.
Ik heb een paar foto’s genomen onderweg en die staan op https://picasaweb.google.com/oldboys2009/LimburgsZwaarste2012?authkey=Gv1sRgCIaZkJGf5K_5Gw#
Je kan ze zo downloaden en op jullie eigen website zetten.
groeten en tot een volgende keer,
Arnold
—-
Hallo Ihr beide Vielen Dank für den schönen Lauf! Ich bin gegen Morgen gesund
zu hause angekommen, alles ist gut!
Wie schaut es damit Euch wieder zu sehen, ich wollte eventuell in Belgien am
5. Mai laufen gehen!
Ich freue mich auf Euch!
Alles liebe Euch bis demnächst! GGLG Stevie
—-
Dag Willem, Annemarie,
Hierbij wil ik jullie hartelijk danken voor de geweldige loop gisteren, en de perfecte
organisatie. Ik heb weer genoten, en kom graag weer terug!
Hartelijke groet, Margot Baars
—-
Dear Willem,
I started the 100 kms, and stopped after 83 kms
I would like to say a "big thank you", and also to all others people member of the
organization of Limburgs zwaartse, for this GREAT trail.
Nice track, checkpoint (food & Drink) ... Bad think, beyong your control, the weather.
Thanks also to have modified my status as 'Finisher of 80 kms', nice consolation after
my surrender.
See you next Limburg Zwaarste edition in 2013
Regards
Pascal CORNET (109)
—-
Hoi Annemarie/willem,
Bedankt voor de mooie loop in limburg, wederom genieten.
Jammer
dat ik de 80 km niet heb uitgelopen maar bij rustpunt 6 ben gestopt
ivm blessure aan knie.
Blessure valt volgens masseur redelijk mee , deze week rustig
aan en goed
herstellen van die toch zware 60 km in de limburgse heuvels.
Heb nog wel een opmerking
omdat ik vandaag ondekt heb dat er waarschijnlijk
een auto tegen die van mij heeft gezeten omdat ik toen ik wegreed mijn buiten
spiegel was ingeklapt.
Heb verder niet gekeken of er schade aan die kant was maar
wil de degene die
het geweest is bij deze bedanken voor enige wanklank over de loop in limburg.
Tot
een volgende loop.
run greets,
Remco Schellingerhout
—-
Lieve Willem en Annemarie,
Wat was het weer geweldig gisteren.
Zelfs de regen en hagelbuien konden de positieve sfeer door het prachtige
parcours en de super verzorging ( die rijstevlaai mmm) niet wegnemen.
Daarnaast als cadeau nog een mooie handdoek met naam én fraai certificaat
mee naar huis.
Hartstikke bedankt allebei,
ook aan de vrijwilligers!
Inge heeft een prachtige dag gehad :)
Groetjes
Lianne
—-
Hallo Annemarie,
vielen Dank nochmal fuer den schoenen Tag. Ich fand es wunderbar
und sehr gut
organisiert, das war bestimmt viel, viel Arbeit. Wir hatten viel Spass, aber der
Christoph geht leider langsamer als mein Vater, und der ist 87 Jahre alt. Ganz toll
fand ich die Landschaft. Und das viele lecker Essen! Und das Handtuch mit Namen
als Souvenir! Und alle waren so freundlich!
Viele Gruesse bis Blankenberge
Uwe
—-
Heerlen, 21-
60 km maar hoe meer het op de wedstrijd aanging vond ik dat ik had moeten
inschrijven voor de 80 km daar alles zo goed ging. 100 km is nog te veel momenteel,
heb er momenteel 13 gelopen van 100 of meer, en dan gaat er toch meer training
aan vooraf. Ik werd s 'morgens wakker van de regen, dus ....... We startten droog
en voor de tweede controlepost zag ik de "bui" al hangen en werd het zwaar.
Het werd glad. Mijn nieuwe trailschoenen durfde ik nog niet aan dus de oude
moesten het vandaag doen maar veel van het profiel was weg. Daarna was het
bergje of bergje af dan weer jasje aan, handschoenen aan en weer uit en terug
in mijn heuptas duwen. Ik had een voor mij redelijk tempo te pakken alleen de
rug en het SI-
over het gladde parcours. Een Brufen bracht verlichting en ik liep lekker mijn
eigen tempo. Bij de verzorgingsposten die overvol waren met lekkernijen vond
ik slechts 2 maal mijn begeerde vanille-
Ik dronk minder dan andere jaren en dat beviel, alleen kreeg ik na 42 km en 46 km
effe last van opkomende kramp maar kon die weg lopen. We hadden meer dan
1700 hoogtemeters en daar start en finish op dezelfde plaats is gaan we ook
weer alles omlaag.
Bij b.v. de Jungfrau-
Het zware stuk bij km 47-
2 weken geleden de JKM had gewonnen over 160 km. Hij vroeg me hoe het ging,
aan hem hoefde ik het niet te vragen want hij straalde het uit. Over 2 weken loopt
hij de 24 uur van Steenbergen. Wat een klasse-
nu liep hij als training de 100 km. Nu nog 10 km tot de finish. De vlakke
open stukken vond ik zwaar maar, gelukkig, was het saaie stuk langs de weg, de
laatste kilometers, eruit gehaald en ging het over de paden in het heuvelbos. Soms
moeilijk om boven te komen door de modder maar ......
heerlijk. Na 7 uur 44 minuten kwam ik binnen en was tevreden. Volgend jaar
waarschijnlijk de 80 km, ligt eraan hoe ik me voel. Vorig jaar kreeg ik 2 dagen na
Limburgs Zwaarste de slechte uitslag van mijn blaas en lag enkele dagen later
op de operatietafel. Nu heb ik betere vooruitzichten voor het jaar en hoop nog veel
loopplezier te beleven. Old soldiers never die, they just smell that way. Annemarie
en Willen en alle medewerkers, hartelijk dank voor deze mooie dag.
sportieve groeten
Henk Sipers
—-
hallo willem,
hier ein paar bilder von heute:
www.vilvo.de/fotos/20120421/
und ein video:
www.vilvo.de/filme/20120421/
herzliche grüße
stefan
—-
Hallo Annemarie en Willem
Wil jullie graag bedanken voor de mooie dag die jullie
me gisteren hebben bezorgd.
Alles was werkelijk prima in orde, de ontvangst, het parcours,
de bevoorrading, de
kleedkamers.
Wil ook jullie vele vrijwilligers danken voor hun tomeloze inzet en toewijding
om
deze wedstrijd tot een groot succes te doen slagen.
Na afloop vermoeide maar ZEER
tevreden mensen gesproken.
Maar we waren allen het allemaal eens over de dag :zwaar,maar
wondermooi het
limburgse heuvelland.
Als het God belieft kom ik volgend jaar zeker terug.
Nogmaals
merciekes voor de dag.
Danny Meeus
—-
Annemarie en Willem,
Dank voor de perfecte organisatie.
Was super deze dag!
Hartelijke groet en wellicht tot vlgd jaar
Met vriendelijke groet
Leo van Eekeren
—-
Annemarie,
Dank je wel voor je leuke bedankje, maar wij hebben er ook heel erg van genoten
en dat is ook al dank voor hetgeen je doet.
“Onze” vrijwilligers kijken al weer uit naar volgend jaar.
Groetjs,
Jeanne
—-
Hallo
Ich habe grade die Ergebnisse gesehen.Ich steh da unter Diverse. Komm ich gar
nicht in die 100km Ergebnisliste? Wäre mir auch wichtig für meine DUV-
Ansonsten hat es mir sehr gut gefallen bei euch.Ich hatte trotz der kleinen Extra-
runde viel spaß. Vielleicht schaff ich es ja beim nächsten mal „nur“ 100km zu laufen.
Viele Grüße Peter Kaminsky
—-
Dag Annemarie en Willem,
Hartelijk dank voor de geweldige organisatie afgelopen zaterdag tijdens
Limburg zwaarste 2012.
Het was een natte, modderige, maar prachtige tocht. Ik heb vanaf het begin
tot aan het einde genoten.
Wederom leuke en gezellige lopers mogen ontmoeten en gezamenlijk naar de
finish gelopen. Het was een super dag!
Mijn dank gaat ook uit naar alle vrijwilligers, die toch maar weer de gehele dag,
druk in de weer zijn geweest, om ons goed te kunnen verzorgen.
Dank je wel en tot een volgende loop!
Vriendelijke lopersgroeten,
Brigit Schelle
—-
Limburgs zwaarste
Om 3u de wekker, jongens toch, dit is er toch wel echt over. Een blik naar buiten
kan mij niet overtuigen dat ik niet gek ben, het is weer eens goed aan het
regenen. Ik maak me klaar en eet nog snel 2 boterhammen met choco, dit
spoel ik de volgende 2 uur door met 2 liter sportdrank.
Om 3u45, wanneer sommige
buren net thuis komen van een nachtje
stappen, ben ik klaar om nog 1u45 te rijden naar Heerlen. Mentaal is het
voor mij nog steeds een vraagteken of 100km al zal lukken, toch zit ergens
in het achterhoofd dat dit moet kunnen. Normaal ging Wouter mee met de
fiets maar die kreeg enkele weken terug wat hartproblemen die nu gelukkig
over zijn, maar Limburg Zwaarste mag hij van mij niet mee doen.
Door de vele deelnemers
dit jaar is het nog even aanschuiven, snel nog mijn
regenvest en gsm gaan halen en 5 seconden later mogen we vertrekken.
Het is een graad of 7 en nog even donker. We lopen van de start een blubber-
paadje in waar we een voorproef krijgen van wat ons de volgende 99,9 km te
wachten staat.
Ik loop even wat mee met Jeroen Moser die een hoofdlampje heeft, we
blijven
een paar kilometers samen maar al gauw gaat ieder voor zijn tempo, in zo’n
trail is het niet verstandig om zich aan te passen aan een ander zijn tempo.
Voorlopig
blijft het droog en dat zou pas rond de middag veranderen. Het
parcours is soms zo blubberig dat ik met mijn joggingschoenen van links naar
rechts glijd. Na een uur zijn we wat opgewarmd en kan het regenvestje rond
mijn middel, in mijn rugzak zitten 2 lege bidons met wat sportdrankpoeder,
deze kan ik dan later bijvullen en moet nu het gewicht niet meesleuren. In mijn
hand een volle bidon waar ik regelmatig aan nip.
Geen meter is hier vlak bij Limburg
Zwaarste, de ene helling al wat zwaarder
dan de andere.
Op een rolletje schreef ik de afstanden op tussen de bevoorradingen
(die weer
eens uitstekend waren), zo wist ik perfect waar de volgende post was.
Na een uurtje
schoot er iets in de kuit waardoor ik amper nog kon afdalen,
na wat masseren en iets vertragen ging het geleidelijk weg, het was wel even
schrikken. Het parcours zat nog in mijnhoofd van vorig jaar, ik herkende het
stuk met de reuzeslakken en zag er weer een paar.
Af en toe eens rond kijken want
de uitzichten zijn hier echt wel mooi, zo zie ik
in de verte donkere wolken aankomen. Ongeveer halfweg zit ik rond de 6 uur.
In een roes draaien de kilometers verder, bergop gaat het ook steeds beter
om met kleine pasjes te blijven lopen. We hadden al een kleine bui gekregen
maar moeten nu echt afrekenen met een stevig onweer, hagelstenen vallen
uit de lucht, het prikt een beetje maar van mij mocht het nu nog 6 uur voort
hagelen, het stoorde me niet echt.
Aan de bevoorrading gingen veel lopers schuilen,
ik nam niet het risico om af
te koelen en ging verder de velden in.
Ik begon verhaaltjes te verzinnen, de eenzame
loper die een missie moet
volbrengen. Bij de volgende post (66,9km) mogen de lopers van de 100 km
nog kiezen om een extra lus niet te lopen en voor de 80km te gaan. Ik begin
zonder aarzelen aan mijn extra lus, helemaal alleen, geen loper meer te zien
in de verste verte.
De bui is over en op een helling waar ik moet stappen even naar
mijn gsm kijken,
berichtjes van trouwe fans, ¡°nooit opgeven¡±, ¡°je kan het¡± , ¡± respect, kom op¡±,
dank u Joke en Katrien, op zo¡¯n moment geeft het echt een boost. Ik kan amper
terug smssen omdat mijn vingertoppen door het ijswater wat gevoelloos zijn.
Nog niet
‘n keer mis gelopen, alles is zo goed aangegeven en door meer
trails te lopen krijgt men er ook meer gevoel mee. Af en toe krijgen we weer
een bui en het is steeds maar vestje aan, vestje uit.
Km 75, ik liet mijn pet al
eens op de grond vallen en was nu weer op zoek.
Nergens in de zakken, nergens tussen gestoken, verdorie, ben ik ze weer kwijt?
Na een tijdje realiseer ik mij dat ze gewoon op mijn hoofd staat. Voor de rest
ben ik ok.
De volgende post vraagt een vrouw mij of het gaat, ik zei o ja, en als
het niet
meer gaat, dan begin ik terug te lopen, als we zo nog grappen zit het wel goed.
We krijgen weer een partij glibberige trappen voorgeschoteld, ik heb ze niet
geteld maar in totaal zullen we wel rond de 500 uitkomen.
Km 85, nog steeds in een
goed aanvaardbaar tempo al komt er iets meer
sleet op. We moeten door zo’n draaihekje een wei in. 400 meter verder in
de wei zit een man op zijn honden te roepen, die zitten een paard zo op te
jagen dat het helemaal wild doet. Ik ben bang van paarden, zeker als ze als
gek rond springen, maar geen keuze ik moet er voorbij. Het paard zit achter
de hond aan en zit te blazen, als ik voorbij kom zie ik het 10m verder in mijn
ooghoeken achter mij sprinten, ik wist niet dat er nog zo een versnelling in
mijn benen zat maar het volgend hekje was ik heel snel voorbij. Oef, en geloof
het of niet maar 10m verder is het volgende hekje en moet ik gewoon weer in
diezelfde wei.
Het paard zit wat verder maar ik ben er niet gerust in, het is de
wei waar ik
vorig jaar met Rudy Van Daele nog zo stuk zat, we deden er wel 15 minuten
over om daar boven te geraken. Door dat paard deed ik er nu 3 minuten over.
We zitten
al in de finale maar mijn rechteroog ziet een muisje naar zijn hol
sprinten in de berm, als we zulke dingen nog zien dan zit het nog goed in het
hoofd. Of het zou moeten zijn dat daar wel 1000 muisjes liepen en ik er maar
1 zag lopen.
Bij Willem Mütze (organisator) krijg je niets voor niets, het is niet
omdat het
nog maar 10km is dat het parcours makkelijker is, we worden steeds maar
van de ene helling naar de ander gestuurd. Tot de laatste 100m krijgt hij het
voor mekaar! Maar niets heeft ons vandaag tegen gehouden, 12u21 is voor
mij een schitterende tijd. Net het omgekeerde van de datum van vandaag
(21-
Een mooie 7de plaats, er waren 56 ingeschreven lopers en toch haalden
er een 40-
Na een lekker warme douche zijn we al iets frisser maar toch
vermoeid van
het vroege opstaan. Nog wat bijkomen met een cola en andere loopvrienden
en we kunnen weer met een voldaan gevoel terug naar huis.
Paul
Ditismijnpostlijn@msn.com
—-
Vlaai en nog eens vlaai.
Dankzij Willem Mütze was Limburg weer in de gelegenheid om zijn zwaarste
en lekkerste kant te laten zien. Aan ultralopers wel te verstaan. 60, 80 of 100
kilometer heuvel op en heuvel af. De zestig vormde de 'ruggengraat' tussen
Heerlen en de Vaalserberg, waaraan naar believen twee lussen van elk 20 km
vastgeknoopt konden worden: naar Epen voor de 80 en naar Valkenburg voor
de 100. En dat levert natuurlijk allemaal heel wat hoogtemetertjes op. Hoeveel
dat er zijn is niet duidelijk. Er circuleren verschillende varianten. Zelfs op de site
wordt er de ene keer gesproken over 'ruim 2500' en de andere keer zelfs over
'3192'. Ik houd het op zo'n 1500 voor de 60, 2000 voor de 80 en 2500 voor de
100.
Vorig jaar heb ik de 100 gelopen, dit jaar viel de keuze op de middelste afstand.
De door Willem geregelde overnachting met ontbijt in het 'Natuurvriendenhuis
Eikhold' van het NIVON in Heerlen was uitstekend. Een echt bed en ontbijt!
Helaas had ik nogal wat last van het gesnurk om mij heen. 's Ochtends plens-
regende het, dat zag er niet zo best uit. Gelukkig werd het droog toen we het
3km verderop gelegen Sportpark Imstenrade bereikten, waar de start was.
Omdat de datum dit jaar drie weken later viel dan vorig jaar hadden we de
hoofdlamp niet nodig, er was voldoende licht door de ochtendschemering.
De rest van
de dag wisselden felle opklaringen en heftige kortdurende plensbuien
elkaar af. In de buien, die soms van hagel en een donderslag vergezeld gingen,
koelde het zo snel af dat het waterdichte vestje aan moest. Daarna was je in het
voorjaarszonnetje echter weer snel droog. De imposante wolkenluchten en de
felle zon zorgden voor schitterende landschappen die versierd waren met
bloeiende heesters en bomen. Ook de felgeel bloeiende koolzaadvelden waren
een lust voor het oog! En ik moet zeggen dat de regenbuien goed gepland waren,
want van de drie felste vielen er twee precies op het moment dat ik de tent bij
het Hijgend Hert bereikte. Daar was de controlepost waar de 20km lus naar
Epen begon en eindigde.
Met een temperatuur die rond de 10 graden schommelde en de
frisse lucht
was het eigenlijk ideaal loopweer. Veel en veel beter dan de drukkende warmte
van vorig jaar, waarin de temperaturen opliepen tot 24 graden. Ik had dan ook
helemaal geen last van hyperventilatieverschijnselen zoals in de laatste 20 km
lus een jaar geleden. Integendeel, het lopen ging prima en ik moest alleen op
de steilste stukken wandelen. De wat minder zware beklimmingen kon ik in een
soort dribbelpasje doen, wat eigenlijk prettiger aanvoelt dan wandelen.
Het enige
ongemak werd gevormd door de gladde klei. Naarmate de dag vorderde
werden de plassen steeds dieper en begon het water in de aanvankelijk nog vrijwel
droge stroomgeulen omlaag te lopen. En natuurlijk moesten wij precies via heel wat
van zulke, met keien bezaaide, geulen de hellingen afdalen. Ik ben niet gevallen,
maar heb wel een aantal flinke schuivers gemaakt.
Limburgs Zwaarste is op en top
een trail. Het percentage geasfalteerde weg is
minder dan vijf. Moesten we in vroegere edities de laatste vijf kilometer langs een
provinciale weg lopen, dit jaar liepen we door een modderig en glad Imstenrader
bos tot op de stoep van het clubgebouw waar de finish was (de website is wat dat
betreft kennelijk niet bijgewerkt, want daar staat: 'De laatste 6 km zijn grotendeels
verhard richting onze start en finish-
voor menig loper ook nodig zal zijn'. Met 10:45 over de 80 kilometer en geen
problemen na afloop zoals twee jaar geleden ging ik met een goed gevoel naar
huis.
De overnachting en de loop zelf boden weer veel gelegenheid om bekenden te
spreken en met nieuwe mensen (ik sprak maar liefst vier Haarlemmers!) kennis
te maken. Tijdens de laatste 20 kilometer heb ik een heel eind samen met de
'woestijnloper' Henk Sipers gelopen die de 60 deed.
Rest mij nog om Willem, Annemarie
en alle vrijwilligers die dit hebben mogelijk
gemaakt te bedanken. Met op elke 10 kilometer een goed voorziene verzorgings-
post zal het geen sinnecure geweest zijn om deze loop te organiseren en voor te
bereiden. Bovendien was de routemarkering met pijlen en geschilderde rode stippen
perfect. En dat allemaal voor relatief weinig inschrijfgeld. O ja, toch nog een klein
minpuntje. De Limburgse vlaaien op de verzorgingsposten waren té lekker.
Ik bleek de volgende dag meer dan twee kilo te zijn aangekomen…
André Boom
(ajjboom@online.nl)
—-
Limburgs all inclusive
Een ieder die eerder bij Willem in Limburg heeft gelopen weet:
-
-
-
vandaar Limburgs Zwaarste.
Deze loop heeft dus echt alles, vandaar dat ik het Limburgs
All inclusive noem.
Wel zo handig want dan hoef ik niet steeds weer te schrijven hoe goed de verzorging
was, hoe mooi het parcours was en hoe zwaar het was. Over de piepende draai-
hekjes en klaphekjes zal ik het ook niet hebben, evenmin als over die verdraaide
trappen. Waar ik het wel over wil hebben is dat Willem en Annemarie echt weer
alles uit de kast hebben getrokken om er een onvergetelijke dag van te maken.
Aan niets ontbreekt het de lopers. Als ik dan echt wat moet verzinnen had het
van mij wat warmer en droger gemogen. Maar dat kan niemand regelen, zelfs
Willem en Annemarie niet.
Ik zie deze 100 km weer als een training. Een mooie, pittige
lange duurloop.
De langste voor....ja voor wat eigenlijk? In elk geval voor de 48 uur van Bornholm
op 8 t.m. 10 juni. En voor Steenbergen? Ik ben bang dat er geen NK voor vrouwen
gehouden gaat worden, gezien het aantal inschrijvingen tot nu toe. Maar het is voor
mij nu ook te laat om nog iets anders te plannen. Steenbergen is wel dichtbij en
dat is ook niet onbelangrijk. Eerst hier maar eens kijken hoe die 100 km gaat en
dan ben ik nog ruim op tijd om me in te schrijven.
En het ging goed. Het ging heel
goed, ontspannen en soepel. Ondanks de regen-
buien, de hagelbui en die ene onweersklap. Ondanks de zeker 20 plaspauzes
die ik moest houden. En ondanks de modder die òf met kilo's tegelijk aan je
schoenen bleef kleven òf die het parcours in één grote glijbaan veranderde òf je
tot je enkels omvatte en die probeerde je schoenen te bemachtigen (mooi niet
gelukt!). En ondanks de kou, zeker als je even stil had gestaan bij de verzorgings-
posten om een lekker stuk vlaai op te eten want dat is uitstekend hardloopvoer.
De chips, boterhammen, ontbijtkoek, dropjes, wafels, koekjes, cola, sinas, water
en alles wat ik nog vergeet om op te noemen smaakten ook goed.
Het lopen ging ook
goed dankzij de uitstekende uitgepijlde route. Foutlopen kon
alleen als je zelf niet goed oplette en dat deed ik 2x. Maar daardoor heb ik wel
het dorpje Eijs kunnen bewonderen. Stom van mezelf want ik ben hier met de
wandelvierdaagse al geweest en wist dus dat we dat zandpad linksaf hadden
moeten nemen en niet de lange drukke asfaltweg moesten volgen. Nieuw dit
jaar waren de verfstippels als aanvulling op de pijltjes. Dat maakte het nog extra
duidelijk (en extra stom van mezelf om fout te lopen).
Ook nieuw dit jaar was het
laatste stuk van de route. I.p.v. vlak asfalt heeft
Willem als uitsmijter nog een 2 km lang modderpad gevonden met uiteraard
een trap erin. Dus als je denkt dat je alles hebt gehad kun je daar je allerlaatste
kleine beetje energie nog kwijt. Ik vind het een verbetering dus wat mij betreft
blijft het zo.
Jos mocht dit jaar van Willem op stap met Jet. Zij hebben samen alle
pijltjes
van de eerste 25 km opgeruimd. Daarbij heeft Jos door het glijden in de modder
een spierverrekkinkje opgelopen en nu loopt ie dus moeilijker dan ik. Ik heb
alleen een klein beetje stramme bovenbenen.
Als herinnering krijgen alle deelnemers
dit jaar een handdoek met daarop je
naam en de afstand waar je je voor hebt ingeschreven, een extra motivatie
om die afstand ook daadwerkelijk uit te lopen. Hemelsblauw, zo had ik de lucht
vandaag ook graag willen zien maar je kunt niet alles hebben. Van Willem krijg
ik nog een Limburgse vlaai omdat ik de eerste vrouw op de 100 km ben. Ik wist
niet dat dit een wedstrijd was? Hij smaakt naar meer, net als dit mooie loopje.
Oja,
ik heb 12.53.41 genoten.
Jannet Lange
http://jannetlooptlang.punt.nl
—-