2008
Willem,
Bij deze bedank ik je (nogmaals) voor de mooie tocht van gisteren. Zowel de verzorging onderweg als de bewegwijzering waren prima verzorgd. Volgende keer met een betere voorbereiding en een andere uitslag!
Bedankt,
Roel Herrenberg
Eindhoven
Goedemorgen Willem,
Terwijl ik -
De gehele organisatie was prima geregeld en had een geweldig begeleidingsteam bij de posten!
Ik wil je dan ook nog eens hééééél hartelijk bedanken (en ook de andere vrijwilligers) voor je werk omtrent deze dag. Ik heb het als een zeer geslaagde dag ervaren en opgeslagen. Smaakt naar meer!
Ook wil ik je nog even melden dat ik samen met Thijs van Heugten lopend ben gefinished in Heerlen. Er staat in de uitslagenlijst vermeld dat hij bij 30 km. uitgestapt zou zijn, maar dat mag dus veranderd worden.
Nogmaals dank en tot een volgende loopgelegenheid (waarbij je zelf ook weer deel kunt nemen!!)
Uf wiederluegä,
Wilma Vissers
Subject: Willem bedankt voor de spierpijn
Dag Willem,
Voor ons was het de eerste maal
dat we deelnamen aan Limburgs Zwaarste.
Niet als ultraloper, maar als wandelaar. Het
was niet alleen de
zwaarste. Zonder ook maar één andere loop in deze provincie gezien
te
hebben, het is ook Limburgs mooiste.
Een geweldig mooi parkoers. Lekker veel klimmen
en dalen, mooie
bospaadjes en vergezichten. En een prima verzorging. Wil je vanaf
hier
alle verzorgers bedanken voor hun enthousiasme?
Willem, nogmaals hartelijk bedankt
voor het organiseren van dit zeer
geslaagde evenement.
Als we volgend jaar als wandelaar
weer welkom zijn, en als de trap weer
in het parkoers zit, komen we graag. En als
wandelaars niet meer welkom
zijn? Tja, dan moeten we maar snel het hardlopen gaan
trainen.
Groeten vanuit Naarden van Remke Rutgers en Paul Altena
-
Subject: Limburgs zwaarste
Hallo Willem,
Ik heb erg genoten van jullie loop in Limburg. Voor mij extra mooi omdat dit mijn eerste ultraloop was die ik vrijwel zonder problemen heb kunnen uitlopen. Neemt niet weg dat de titel van de loop, Limburgs zwaarste, gewoon klopt.
Enkele hoogtepunten van de loop waren voor mij de zandvlakte op de Brunssummerheide, de trappen op de Wilhelminaberg en de mountainbike route naar beneden, de licht oplopende brede grasweide (prachtig gezicht onder een flets zonnetje), de omgeving van de molen (ook weer prachtig uitzicht), de afdaling van de Gulpenerberg, de ontmoeting met de fietsers op de Keutenberg (gold niet voor iedereen, maar ik vond het wel bijzonder), de smalle spooronderdoorgang in het donker, de finish en alle verzorgingsposten. Maar eigenlijk was de hele loop een hoogtepunt.
Bedankt voor het organiseren,
Arnold van der Kraan
Subject: Hoofdgerecht en Dessert, of toch twee Hoofdgerechten.
Limburg Zwaarste en
La Boulionnante,
Zaterdag 19 April. De wekker loopt om 05.00 af/ Gebeurt dit op Zaterdag
dan
is er vaak iets te doen wat met lopen heeft te maken.
Vandaag staat Limburg Zwaarste
op het programma, een mooie 70 km loop door
het schitterende limburg.
Inderdaad, dit
kan een hoofdgerecht genoemd worden
Om 9 uur klinkt het startschot voor deze mooie
loop door het meer dan
schitterende landschap van deze provincie.
In andere verslagen
is te lezen welke route is gelopen.
Van begin tot eind heb ik genoten van deze mooie
loop. Een minpunt was de
grote hoeveelheid wielrenners op de Keutenberg.
Zij fietsten
(en liepen met de fiets aan de hand!!) naar boven. Ik kreeg nog
wat verwensingen
die ik verder niet zal noemen naar mijn hoofd geslingerd.
Waarschijnlijk liep ik
in de weg?
Het ging zelfs zover dat ik een elleboogstoot van een van hen kreeg!!!!!
Deze persoon dacht waarschijnlijk dat de berg voor hem was gereserveerd, dit
was
echter niet het geval.
Toch enigszins verward door dit voorval de afslag naar links
halverwege de
afdaling gemist.
Ik kwam onder aan de berg terecht en zag geen pijlen
meer. Lastig, terug
naar boven leek mij de minst veilige weg, en ik liep links. Vond
een
bushalte, keek op de bestemmingen om mij wat te orienteren.
Juist op dat moment
arriveerde Willem, hij wees mij weer de goede richting
op, ik was weer op pad.
Hierna
liep ik ontspannen richting de volgende verzorgings-
heb ik regelmatig
samen met Marcel gelopen. Tot aan het einde in Heerlen.
Samen finishten we in 8.53.
Tevreden stapte ik onder de douche en praatte
wat na in de kantine.
Hier heb ik geleerd
waarom sommige wielrenners op de Keuterberg met de fiets
aan de hand naar boven lopen.....Dit
doen zij om langer naar hun nieuwe
fiets te kunnen kijken.....!
Nadat ik een mooi
certificaat en hesje in ontvangst had genomen in de auto
gestapt en op weg naar Boullion.
Na
de loop van vandaag zag ik de Boullionnante als dessert. De volgende dag,
aan het
eind van de middag zou blijken dat ik mij wat vergist had de
Boullionnante als dessert
te zien.
Om 21.30 was ik in mijn hotel. Een groot bord pasta weg gewerkt en maar eens
in bed gedoken.
Ik moest vroeg op, was nog niet in het bezit van een startnummer.
Op de Site
gezien dat de inschrijving vol was, ook Wouter dacht hetzelfde. Om 07.00
precies melde ik mijzelf in de tent. Gelukkig, er waren nog wat nummers
over.
Blij
weer terug naar het hotel. Een stevig ontbijt genomen, omkleden, en op,
richting
de Burcht vanwaar wordt gestart.
Een korte uitleg over de route, bewegwijzering en
ook hier precies om 9 uur
op pad.
De Boullionnante, een zware trail over 45 km met
ook hier ruim 2200 hoogte
meters. Een zeer zwaar parkoers over bospaden, verharde,
onverharde
modderige paden. Zelfs een aantal klimmen door middel van ladders zijn
in de
route opgenomen. De eerste 30 minuten was ik nog wat stijf en brak van de
dag
er voor. Later ging het beter.
Echter al snel voelde ik dat de klimmen en afdalingen
hier een stuk zwaarder
zijn dan gisteren in Limburg.
Halverwege een zware klim ontstond
een wachtrij, hier moest iedereen een
voor een de ladder af, dit duurde zeker 20
minuten, lastig en ik kreeg het
koud.
Eindelijk, weer op pad. Het parkoers is zeer
afwisselend. De loop voert je
langs Geant, Frahan, Rochehaut, Mouzaive door de mooiste
plekken van deze
streek. Schitterende vergezichten en mooie klimmen.
Een zware Trail
die naar gelang de tijd doorliep voor mij toch net als
gisteren ook op een hoofdgerecht
begon lijken. Na de laatste
verzorgings-
laatste klim, een laatste afdaling,
dan langs de oever van de Semois richting
finish. Aan de overzijde hoor ik
het feestgedruis vanuit de tent komen, nog even
over de brug naar de andere
oever, een laatste 300 meter. Een laatste bocht, de finish,
in de tent,
langs de tap.
na 7.16 uur finish ik mijn Boullionnante. Twee hoofdgerechten
in een
weekend......
Wim de Kwant.
Willem, bedankt voor de mooie omloop ;
Ik heb gisteren een prachtige en gezellige dag gehad.
Het was echt de moeite.
Groeten en tot ziens
Susan
Limburgs zwaarste
Wat was het weer een happening gisteren. De tweede van Willem’s Funrunner lopen stond op de agenda en van heinde en verre waren lopers naar Heerlen getogen om wat bergjes te bedwingen. De totale afstand: bijna 72km en ruim 2.200 hoogtemeters. Dat zag er goed uit.
Om 9:00 uur stonden er een man of zestig, want er waren 8 mensen niet (op tijd) aanwezig,
klaar om de traditionele toespraak van Willem aan te horen en te poseren voor de
groepsfoto. Wat mij het meest bijbleef was de opmerking dat de toer-
Om 9:03 werden wij weggeschoten en gingen we op weg naar de Brunssumerheide, waarvan het landschap wel iets weg heeft van de duinen bij Egmond. Daar liepen wij bijna allemaal al verkeerd en dat zou nog wel een paar keer voorkomen. Gelukkig waren de letters van de routebeschrijving iets groter gemaakt zodat ik het met mij loopbril kon lezen en dat heeft toch een paar keer redding gebracht.
De snelle mannen waren al gauw uit zicht maar ik kwam sommigen toch nog een paar keer tegen omdat ze zich verliepen. Na de heide kwam er een ten opzichte van vorig jaar nieuw stuk parcours: de trappen langs de skibaan van Landgraaf. Dat was op zich aardig maar het leukst is de afdaling aan de andere kant met de smalle paadjes zoals je die op nog meer plaatsen op de route tegenkomt.
Vervolgens langs Trintelen, Eys, het kasteel Wittem naar Gulpen waarna aan de klim naar de Keuterberg werd begonnen. Op de top stond veel publiek en zoals gezegd konden we hier wat wielrenners tegenkomen maar dit had ik echt niet verwacht: honderden wielrenners die breed uitwaaierend naar boven fietsten of wandelden en daar moesten wij langs naar beneden. Dit leidde hier en daar tot wat onveilige situaties want sommige van die jongens gingen zo zwoegend naar boven dat zij geen aandacht hadden voor de omgeving, laat staan voor een lopertje. Op dit stuk heb ik dan ook finaal de afslag naar de Sousberg gemist. Ik kwam in plaats daarvan uit in Schin op Geul. Dankzij de routebeschrijving kwam ik bij de Gracht weer op de route. Deze omleiding moet in ieder geval sneller en korter zijn geweest want 4 man die eerst voor mij liepen haalden mij later weer in.
Om een uur of half drie begon het te regenen en dat hield toch wel en paar uurtjes
aan. Het is verder een appeltje-
Vermeldens waard vind ik de organisatie: het is geweldig dat Willem zo iets met een paar mensen organiseert en deze verdienen allemaal een groot compliment. Er waren zes verzorgingsposten compleet voorzien met boterhammen, vlaaien, toetjes etc.; de hele route was gemarkeerd, foto’s en certificaten beschikbaar enz. Ik weet niet of er een 2009 editie komt maar deze loop is een aanrader!
-
> Erg goed. Wat een geweldig evenement heeft Willem daar neergezet. Je kent
> de
route al. Nieuw dit jaar was een trap van 525 treden. Slecht voor je
> PR, maar erg
leuk om te doen. Dus een stevig parkoers, flink klimmen In de
> middag begon het
te regenen. Hierdoor werden de paden wat glad en
> glibberig. Veel vervelender is
het voor de verzorgers. Zij staan toch maar
> de hele dag voor ons te bibberen in
de regen. Enthousiast team, een broer
> van Willem was de fotograaf van de dag.
>
Remke startte om 8 uur, de overige wandelaars en Regina en Jan Willem
> Dijkgraaf
om half negen. Het eerste deel liepen we voornamelijk samen,
> maar het blijft toch
een prestatieloop, dus viel de groep steeds wat uit
> elkaar. Omdat iedereen wel
een keertje of twee drie misliep kwamen we
> elkaar regelmatig nog tegen. Uiteindelijk
liep kwam ik na Martijn Biesmans
> (deels wandelen, deels lopen) en Cor van Wijnen
binnen. Tijdens de
> afdalingen heb ik alle snelwandelregels overtreden. Het is dan
toch
> makkelijker om wat joggend naar beneden te gaan. (Daar moet ik tot vandaag
> voor boeten, ik heb nog steeds spierpijn, en dat na een simpele 70 km :-
> Remke
kwam samen met Alex Wijsman binnen. Remke was wel 30 minuten eerder
> gestart, maar
heeft net als zowat iedereen wat extra kilometers aan de 70
> toegevoegd. Omgekeerd
heeft Alex een beklimminkje gesmokkeld, dus per
> saldo waren ze samen goed voor
de reguliere 140 km.
>
> Wat me nog steeds opvalt is dat de sfeer onder ultralopers
erg goed is.
> Niemand zeurt als er een keer verkeerd gelopen wordt (of heeft er
de
> energie niet meer voor ?). Wat me ook nog steeds opvalt is dat
> racefietsers
misschien wel de BMW-
> en zonder oog voor
anderen. Misschien overdrijf ik, en 99 van de 100 zijn
> prima, maar die honderdste
denkt dat de gehele weg voor hem (meestal een
> hem, soms een haar) is . Een van
de lopers schijnt een behoorlijke tik
> gekregen te hebben van een wielrenner. Je
had al gehoord dat de
> recreatieve Amstel -
>
> Affijn, een zeer mooie en geslaagde dag. Als Willem volgend jaar weer
> wandelaars
uitnodigt voor Limburgs Zwaarste/Mooiste zijn we zeker weer van
> de partij. Als
Willem geen wandelaars wil toelaten, dan betekent dat we
> snel aan het trainen moeten
gaan.
>
>
>
> Remke, Alex en Cisca Wijsman en Martijn Biesmans hebben twee nachten bij
> Willem gelogeerd. In twee avonden heb ik meer bier gedronken dan normaal
> in twee
weken.
> En jij? Jij had een andere loop op het programma staan?
>
>
> Bram van der Bijl
wrote:
>> Hi Paul,
>>
>> Hoe is het je tijdens Limburgs' Zwaarste vergaan?
>>
>> Ciao,
>>
>>
Bram
Ø Limburgs schwerster Ultra am 19.4.2008
>
> Die 4 Ultras, die Lauffreund Willem Mütze
nach einem runden Geburtstag
> initiierte und im Jahre 2007 mit Hilfe zahlreicher
Freunde organisierte,
> waren so beliebt, daß er sie 2008 wiederholt. Daß ich mir
den mit 70 Km
> und 2234 Hm schwersten Lauf aussuchte, lag sprichwörtlich nahe -
>
Start/Zielort war nicht weit entfernt im Niederländischen Heerlen.
>
> Das Terrain
war schon vom Mergelland-
> bekannt und versprach
einen schönen Lauftag, der bei einem Zeitlimit von
> 10 Stunden von 9:00 bis 19:00
Uhr dauern durfte.
> Streckenmarkierung, 5 Verpflegungsstellen und ein von ursprünglich
60
> auf 70 Teilnehmer erhöhtes Startplatzangebot sind die Daten dieses
> familiären
Laufes. Schickimicki braucht hier keiner und das Mitführen
> von Handy, etwas Geld
und einer Trinkflasche ist Pflicht.
>
> Am Morgen des Starttages gab's dann eine schöne
Startnummer im
> Postkartenformat und eine Streckenbeschreibung, die man unterwegs
aber
> kaum lesen konnte, wollte man etwas von der Landschaft sehen. Sie war
> sehr
ausführlich und zeigte daß Willem nochmal nachgelegt hatte: 71,79
> Km stand beim
letzten Eintrag. Kilometrierung auf der Strecke? Na, eine
> Liste mit 255 Streckenpunkten
samt Abständen sollte ja wohl reichen :-
> Ebenfalls aufgestockt wurden die Verpflegungsposten
auf nun 6.
> Die Markierung bestand aus rot/weißen Pfeilen und rotem Klebeband des
>
Typs "Bruchgefahr". Bis auf eine handvoll Stellen, die diese
> Kennzeichnung eingebüßt
hatten, war der Weg problemlos zu finden. Einige
> verliefen sich dennoch, meist wenn
sie im Pulk unterwegs und abgelenkt
> waren. Abgesehen von der kurzen Streckensuche
bei Km 3, an der alle
> beteiligt waren, blieb mir das erspart.
>
> Zunächst ging's
in die Brunssumer Heide, deren Schönheit wir auf
> sandigen Pisten und Pfaden im Nadelwald
erleben durften. Den einen oder
> anderen Hügel hätte man auch umrunden können, aber
wozu? So bekam man
> schon bis zur ersten Verpflegung bei ca. Km 9,5 die Beine zu
spüren. Bei
> der Auswahl an Speisen und Getränken orientierte Willem sich an seinen
>
eigenen Vorlieben und so konnte man aus Wasser, Tee, Fruchtsaft, Cola,
> Honigkuchen,
Keksen, Butterbroten, Joghurt, Pudding, Obst, Erdnüssen,
> Kartoffelchips, ... auswählen.
>
>
Es folgte ein mehr urbaner Teil, der uns durch Landgraaf hindurch
> Richtung Westen
führte. Hierbei wurden aber die Grünzonen genutzt und
> das Highlight war die Snowworld.
Die 525 gut zu marschierenden Stufen
> waren auf der Kuppe des Berges nochmal um einige
Neue aufgestockt und so
> genossen wir nach 2 Stunden Laufzeit bei ca. Km 16,5 eine
herrliche
> Aussicht.
> Die Zeitrechnung: nach 2 1/2 Stunden warmlaufen ist's jetzt
nur noch der
> Two Oceans.
> Der Abstieg auf der gegenüberliegenden Seite bot dann
schöne
> Trampelpfade. Nach der 2. Labe bei ca. Km 20,5 wurde es dann wieder
> ländlicher.
>
>
Die folgenden 40 Km sorgten für vielfältige Eindrücke.
> Ständige Richtungswechsel,
Auf und Ab, Wald-
> Wiesen, Hohlwege, Treppen, Mühlen,
Höfe, Schlösser, Denkmäler. Immer
> öfter passierten wir kleine Drehkreuze und Klaphekjes
in den Zäunen, um
> Weiden zu überqueren. Da konnten natürlich auch Tiere drauf sein.
Kurz
> vor der dritten Versorgung bei ca. Km 30,5 (Zeitrechnung: 3:50
> unterwegs und
jetzt ist's nur noch ein knapper Marathon) betrachteten
> wir die Kühe erstmal skeptisch,
bevor wir uns hineinwagten.
> Nach dieser Rast wurde aus dem "Wir" ein "Ich", denn
die schnelleren
> waren längst enteilt und die bisherigen Mitstreiter ließen nun abreißen.
>
>
Etwa auf halber Strecke gab's nach weiteren schönen Ausblicken in die
> Landschaft
zwei Kreuzungen im Wald, bei denen man sich ganz genau
> umschauen mußte um die Markierung
zu finden. Kurz darauf unterquerte ein
> Bach einen hohen und breiten Bahndamm und
der Fußweg in diesem Tunnel
> war insofern spannend, als daß er grob gepflastert und
unbeleuchtet ohne
> trennendes Geländer neben dem Wasser her führte. Danach bot sich
ein
> schöner Bachlauf dar, dessen Mäandern über eine Wiese gefolgt wurde. An
> der
4. Verpflegung bei ca. Km 43 kam ein Kamerad gerade an, als ich
> mich wieder auf
den Weg machte und seitdem habe ich niemanden mehr
> erblickt.
>
> Um Km 45 herum blieb
man am Campingplatz natürlich nicht im Tal -
> sind denn Treppen da. Am Ende
eines kraftraubenden Anstieges durfte man
> sich bergab ausruhen, was mir insofern
nicht ganz gelang, weil in der
> Gegend ein Radrennen stattfand und sich genau zu
dieser Zeit das dichte
> Hauptfeld den Berg hinauf quälte. Schon zuvor waren uns immer
wieder
> Gruppen von Radsportlern begegnet, aber hier war's nun richtig eng, und
>
obwohl ich gewohnheitsmäßig meinen Chip am Schuh hatte, verkniff ich es
> mir über
die Matten zu laufen, die dort ja nur die Zwischenzeiten der
> Radler nahm.
>
> Gleichzeitig
änderte sich nach nunmehr etwa 6 Stunden das Wetter.
> War es bisher Mild und Trocken,
setzte leichter Nieselregen ein, der die
> Sache etwas kühler und die Wege stellenweise
etwas rutschiger
> gestaltete. Dieser Ultra klärt auch die Frage "Was braucht ein
Läufer
> nach 50 Kilometern?": Treppen und Schlamm! Bevor es bei ca. Km 51,5
> wieder
Erfrischungen gab, galt es einen zünftigen Anstieg zu überwinden
> und einem Reitweg
zu folgen.
> Zeitrechnung: nach knapp 7 Stunden ist der Rest ja noch nicht mal ein
>
Halbmarathon.
>
> Auf dem Weg nach Valkenburg gab es u.a. einen Märchenwald samt
> angeschlossenen
Vergnügungspark (innen Wildwasserbahn u.ä. für die
> Kinder, aussen ansteigender Trampelpfad
für die Erwachsenen) und den
> Wilhelminenturm zu sehen, der auch Blick auf den Ort
samt namensgebender
> Burgruine bot. Nach der Ortsdurchquerung führte der Weg an den
Mäandern
> der Geul entlang zu einer weiteren aufmunternden Treppe bei ca. km 58.
>
Bis zur letzten Verpflegung bei ca. Km 62,5 blieb es noch wellig, dann
> jedoch wurde
die Strecke ungewohnt flach. Es ab kaum Steigungen mehr,
> die als Erklärung für Gehphasen
dienen konnten, aber ein guter Läufer
> muß auch mal mit widrigen Bedingungen zurecht
kommen :-
> zahlreichen Eindrücken und der vielen Abwechslung wirkte dieser
>
Abschnitt schlichter und bot mehr Gelegenheit seine Müdigkeit zu
> bemerken. Bevor
derartige Gedanken meine Motivation beeinträchtigen
> konnten zeigte ein Blick auf
die Streckenbeschreibung, daß nur noch rund
> 3-
>
> Über Schloß Hoensbroek ging's entlang eines Grünstreifens
nach Heerlen
> und über ein paar Nebenstraßen wurde das Ziel angesteuert. Eine
> Ziellinie
braucht's hier nicht -
> Sporthalle hinein,
bei Willem bzw. seinem Helfer am Laptop melden und
> zusätzlich zur registrierten
Ankunftszeit die eigene Laufzeit-
> angeben. Auch eine Wertung nach Platz oder
Altersklasse ist hier
> niemanden wichtig -
> sucht dabei trotz der organisatorischen Arbeit das Gespräch mit den
>
Teilnehmern um Eindrücke zu sammeln und sich auszutauschen.
>
>
>
> Fazit:
>
> So viel
Abwechslung findet man selten!
> Vor allem war der Lauf ein Landschaftserlebnis mit
vielen herrlichen
> Wegen, vielfältigen Aussichten und vermutlich sämtlichen Treppen
>
Limburgs :-
> Untergrund, Topographie und Aussichten in allen Kombinationen im
> ständigen
Wechsel, keine Langeweile und viele Momente zum Genießen. Das
> Erkennen der Markierungen
und gelegentliche Nachschlagen in der
> Streckenbeschreibung brachte zusätzliche Würze
zumal es den Blick für
> die Landschaft schärfte.
>
> Genußfördernd war auch, daß Training,
Tapering, Präparation am Vortag
> und Tagesform passten. So wurde mein bislang längster
und schwerster
> Lauf auch zu einem sportlichen Erfolg, weil ich die Strecke ohne
>
Probleme in recht gleichmäßigem Tempo bewältigen konnte.
>
>
>
> -
> herzliche grüße
>
stefan
Spoorzoeken in Limburg
en de kracht van chocoladepudding.
Ja, dat was wat daar in het Limburgse met Limburgs Zwaarste!
Wat een loper allemaal op een dag kan meemaken.
Het programma van Willem Mütze is in zijn korte bestaan al uitgebreid besproken en gewaardeerd.
Afgelopen zaterdag bleek dat weer eens terecht want wat Willem ons voorschotelde was niet mis.
In de aankondiging stond dat er 70 kilometer afgelegd moesten worden en dat er in totaal 2234 hoogtemeters overwonnen moeten worden.
Hoe Willem aan die hoogtemeters is gekomen weet ik niet maar onderweg werd wel duidelijk dat hij het landschap erg goed kent en de klimmetjes ons her en der voor de kiezen wist te gooien.
Volgens de routebeschrijving die we van Willem meekregen kwamen het aantal kilometers op 71,8,maar een ultraloper maalt er niet om.
De route was prachtig,zeer afwisselend en bij tijd en wijle zeer spannend.
Van alles wat en dat moet men dan ook letterlijk nemen;het ontbreekt Willem niet aan parcourskennis.
Asfalt,steentjes,zand,klei,modder,dorpjes,rode verkeerslichten,een kasteel,een molen,
bossen,heide,weilanden,prikkeldraad,beekjes,heuvels,trappen,draaihekken,klaphekken.
Ik zal in vogelvlucht wat impressies geven wat we onderweg tegenkwamen.
Al vrij vlot kwamen we op de Brunssumerheide die me deed denken aan de Veluwe.
Ik hoop dat de Limburgers mij deze vergelijking vergeven;beschouw het als een compliment.
Dan was er ook die Wilhelminaberg bij Landgraaf,die berg van kolengruis met zijn trap van 525 treden naar de top waar men een mooi uitzicht heeft op het festival terrein van Pinkpop.
De afdaling was heel fraai over een smal pad waarbij een grote mate van alertheid ten pas kwam.
Het eerste deel van het parcours was trouwens prima te doen en dat kwam mij wel uit want de eerste twee uur kon ik moeilijk op gang komen,wat niet zo vreemd was na een drukke week met wat rugklachten die overigens het gevolg waren van stijfheid opgelopen tijdens de Fjoertoer een wandeltocht van 40 kilometer op Terschelling het vorige weekenend en ik moet bekennen dat dat wandelen vanuit de heupen iets anders is als lopen.
Na verloop van tijd ging het echter steeds beter en dat kwam met het oog op de heuvelzone goed van pas.
Achtereenvolgens kwamen daar de beklimmingen van Umbachsberg,Trintelen, Eyserbosweg,
Gulpernerberg,Dolsberg,Keutenberg,Sousberg en de Wilhelminaberg in Valkenburg aan de beurt,en dan heb ik het nog maar over de belangrijkste punten van al het klimwerk.
Als dat al niet genoeg was werden we vanaf Valkenburg via de trappen met de prachtige naam Genhoes naar de Kluis en de trappen naar Wallem gestuurd.
Verder prachtige vergezichten op de plateaus in een ietwat heiig landschap en soms messcherpe en onregelmatige afdalingen. Probeer de afdaling van de Wilhaminaberg bij Valkenberg maar eens uit en overtuig je zelf.
Genoeg te beleven als men er oog voor heeft en dan heb ik het nog niet eens over de vele fraaie bouwwerken die voor dit landschap kenmerkend zijn.
De heuvels op ‘wandelen’ en lopend afdalen bleek zaterdag trouwens voor mij de beste optie om over de volle lengte van het parcours de krachten te verdelen.
Er waren trouwens nog meer leuke dingen te beleven onderweg,onverwachtse dingen waar men achteraf een gezelschap nog mee kan vermaken.
Daar was die kwestie met die stier in dat weiland,een nogal forse stier,een joekel van een stier zelfs,met flinke horens.
Ik was daar bij dat weiland aangekomen met Stefan Vilvo en we wisten eigenlijk niet zo precies hoe we nou verder moesten.
Ja,vermoedelijk naar beneden want het was heuvelaf,maar die stier en dan verder?
Cornelia Bullig-
Henri Thunissen-
Nou vooruit dan maar.Moeten we hier echt naar beneden vroeg Regina van Geene net aankomend nog?Jazeker,en daar gingen we dan.
Cornelia die een eindje verderop inderdaad over het hek geklommen was,met een vaart achter ons aan,de stier goed in de gaten houdend die overigens al kauwend het hele schouwspel op zijn gemak stond te aanschouwen.
Ja,en daar was ook nog een tourtocht voor fietsers die hun eigen Amstel Gold Race aan het houden waren.
Willem had van te voren gezegd dat we bij de beklimming van de Gulpenerberg de fietsers waarschijnlijk zouden tegenkomen die daar een afdaling hadden.
Nou,we zouden ze wat vaker tegenkomen bleek later.
Toen ik de Gulpenerberg opliep kwam er inderdaad een aantal met een noodgang de berg af,maar dat ging wel goed.
Op de Eyserbosweg,waar ik vanuit het open veld naar het bos moest oversteken kwam ik er weer een aantal tegen die aan het klimmen waren.
Wat kunnen die fietsers onderling hard voor elkaar zijn zeg.
Stond er één op de weg stil om dat hij niet verder kon en een aantal anderen hem toeschreeuwen dat hij aan de kant moest.
,Ik kan niet meer,ik kan niet meer,ik ben kapot!’riep de jongeman met zijn laatste krachten.
Ik ben maar gauw doorgelopen en heb de rust van het bos opgezocht.
Op de Keutenberg was het helemaal feest.Ik naar beneden en die fietsers naar boven.
En er waren er nogal wat zodat een deel van de meute op een gegeven moment te voet moest.
En de gelukkigen die nog op de fiets konden blijven zitten maar ,Rechts!’ schreeuwen.
Of dat nou voor mij gold of voor hun medeploeteraars weet ik niet,maar mij deerde het niet.
Slalommend om de fietsers heen de helling af en dat ging zowaar nog goed ook,hoewel ik wel diegene was die zijn alertheid moest bewaren om botsingen te voorkomen.
Een leuke sport dat fietsen,maar die onderlinge gewoontes ontgaan me een beetje.
Dan komen we tot het volgende en wel hoe zoekt men zijn weg in dit landschap,vooral als men niet oplet of gewoonweg de routebeschrijving niet wil gebruiken.
Net zoals bij de Silvestermarathon van vorig jaar ging het gelijk al in het begin dus mis.
De eerste deelnemers zien de aanwijzingen niet,hebben niks in de gaten en de rest van de kudde loopt er achteraan.
Nou ben ik zelf zo eigenwijs om geen routebeschrijving te gebruiken en dat heeft ook zo zijn probleempjes.
Na 44 kilometer ging het bij mij mis en kwam ik in bebouwing terecht waar ik geen enkele aanwijzing kon vinden. Dan toch maar eens vragen hoe dat zit en krijg ik te horen dat er een aantal lopers juist die kant zijn opgelopen waar ik vandaan kom.Nou is die mooi zeg!
Teruglopend naar de Geul die ik eerder was overgestoken zie ik aan beide kanten van het riviertje lopers.Verwarring alom!Dat is leuk zeg!
Na rijp beraad wordt besloten om toch maar naar de andere kant van de Geul te zien komen en dat bleek de juiste beslissing te zijn.Men wordt er wel vindingrijk door.
Als het hierbij was gebleven,maar ik moest zo nodig het nog eens dunnetjes overdoen.
Niets vermoedend wat er nog zou komen keek ik in de slotfase uit naar de laatste verzorgingspost bij Klimmen en daar gebeurde een wonder.
,Gaat u maar even er bij zitten meneer,wilt u iets te eten hebben?’
,Koek,een stukje banaan of misschien wat pudding?’
Ja,pudding,chocoladepudding,zááááálig!Daar was ik aan toe.Wat is het leven verrukkelig.
Nou kan ik het laatste stuk wel hebben dacht ik zo en op weg maar weer en het gaande weg ging het eigenlijk steeds beter.
Met nog drie kilometer te gaan had ik een keer rechtsaf moeten slaan om over de snelweg richting Heerlen te lopen,maar ja,ik twijfelde,ging rechtdoor de heuvel af waar ik op liep en kwam een eind verderop bij een café uit,en ja,ik twijfelde,ik zag geen aanwijzingen meer.
Dan maar weer vragen.In het café hadden ze ook geen hardlopers voorbij zien komen.
,We kijken niet zo vaak naar buiten meneer.’Shit,dat is balen zeg.Dan maar weer terug.
Ik werd zo pissig dat ik de adrenaline in me voelde opkomen,wat tot gevolg had dat ik een vaart de heuvel opdenderde.
De laatste drie kilometer gingen vlot,zo vlot dat men zich kan afvragen wat er eigenlijk in die chocoladepudding heeft gezeten.
Bruisend van energie melde ik me bij de finish in de Sporthal Hadow waar Willem me stond op te wachten.
Een vriendenloop was het zeker afgelopen zaterdag,met een fraai en uitdagend parcours.
Een prima verzorging van uitermate vriendelijke vrijwilligers.Klasse!
De regen die later op de dag wat problemen gaf tijdens de afdalingen richting Valkenburg kon niet verhinderen om tevreden terug te kijken.
Dat spoorzoeken was ondanks het mislopen eigenlijk best wel spannend,je moet gewoon je best doen om zo,n tocht tot een goed einde te volbrengen.
Fysiek heb ik op een kleine krampaanval in de linkerhamstring na,geen problemen gehad en mentaal zat het wel goed
Met de vorm gaat het de goede kant op,gelet op het feit dat ik tegen het einde nog kon aanzetten en dat is een goede zaak in de voorbereiding op Del Passatore eind mei waar ik eindelijk eens me eerste 100 wil uitlopen.Komt wel goed.
Het ga jullie goed en Willem…nog bedankt.
De groeten van,
Herman Euverman.
Subject: Limburgs Zwaarste, ik wil wel maar mijn lichaam niet.
19-
De tweede uitgave van een van de 4 Jaargetijde lopen van Willem Mutze. 2 weken van
te voren, na de marathon van Gilze, had ik behoorlijke rugproblemen gekregen en
zag ik mijn start bij Willem erg duister in. Ik kon op momenten zelfs niet meer zonder
pijn wandelen. Maar gelukkig na een week werd het minder en acceptabel en tijdens
het lopen voelde ik weinig tot niets. We waren met ongeveer 70 deelnemers, waaronder
Manon Wenmaekers ook van Ron for Run met Jean Houben en ik had er echt zin in. Voor
de wedstrijd werd er veel gepraat. Eric de Vries liet me het boekje Ultraloper 4
zien, waarin ook verhalen van mij staan, en het ziet er prachtig uit met vele foto
's. Na de start werd het lint lopers langzaam langer maar na korte tijd werd er la
fout gelopen en was het echt zoeken met z 'n allen naar een stikker of naar het lint.
Na een tijdje werd het gevonden en konden we weer verder. Ik probeerde niet te snel
te lopen daar ik vorige keer te hard van stapel was gegaan. Verzorgingspost 1. Een
rijkelijk gevulde tafel lachte me toe en ik begon aan mijn eerste puddingbekertje.
Daarna weer verder. De groep viel verder uit elkaar maar dat loopt alleen maar lekkerder.
Ik kwam in geprek met verschillende lopers en dan hoor je nog eens wat meer van hen. Dan
na ongeveer 17 km de 520 trappen naast Snowworld. Eerst probeerde ik grote stappen
te maken dan weer rennend trap voor trap maar uiteindelijk kwam ik gewoon wandelend
boven. Daarna de afdaling waar we ons verliepen. De groep achter mij waarschuwde
ik maar ze liepen verkeerd en gingen toch door!! Rond 28 km kwam ik de groep van
Manon Wenmaekers tegen die verkeerd waren gelopen en het groepje bleef in zicht tot
km 33-
15.000 deelnemers. Een levensgevaarlijke afdaling volgde voor ons. De toerrenners lieten geen plek voor ons en ik moest regelmatig de berm in. Er werden verwensingen heen en weer geslingerd en ik vond het niet leuk. Beneden aangekomen ging het linksaf en dat was een verademing. Ik wilde weer normaal aanzetten maar toen werden de pijnen in de knie nog erger. Ik moest , weer , wandelen. Er liepen nog 2 mensen voor me die het moeilijk hadden. mijn conditie was okay maar die knie en/of rug!!!! Boven probeerde ik weer te lopen en dat ging maar het duurde maar kort. In Schin op Geul moesten we bergop maar na ook hier ging het niet meer van de pijn. Ik wandelde door. Na een heel stuk dan eindelijk bergaf en dat was weer een ramp. Ik voelde nu alleen nog de knie, niet mijn rug. Onder aangekomen zag ik het huisje liggen waar de verzorgingspost is van km 53 maar eerst moesten we hier nog een lus maken. De twee lopers voor mij sloegen de lus over en gingen meteen rechts terwijl toch duidelijk aangegeven stond dat we links de trappen op moesten. Moet iedereen zelf weten. Ik stopte dus bij de post na 50 km. Thijs liep er ook rond en hij wilde met me verder lopen maar ik zei dat ik stopte. Na zo 'n 15 minuten waren alle pijntjes weg en ging ik twijfelen want het was dus niet de rug want die pijntjes stoppen niet als je pauzeert met lopen. Ik besloot door te gaan. Thijs wilde met me mee maar ik zei dat ik eerst terug moest voor het kleine rondje te lopen. Edwin Lenaerts kwam er net aan en vroeg hoe ik hier kwam. Ik zei voor de grap dat het een kwestie van doorlopen is maar hij begreep het en wenste me succes. De trappen op ging prima maar na een tijdje kwamen de afdalingen weer en ook de pijnen in mijn knie. Ik moest weer wandelen. Uiteindelijk aangekomen bij de verzorgingspost op 53 km kreeg ik nog 2 paracetamols van een verzorgster en ik ging door. Vlak voor mij lagen nu Suzanne, Ghislain, Eric de Vries en nog meer mensen. Ghislain verwonderde zich over het feit dat ik achter hun aanliep want hij dacht dat ik voor hen was. Ik liet de groep gaan om mijn eigen tempo te lopen. De pijn werd steeds erger en de paracetamol deed niets. In het bos moest ik bergop wandelen, werd het vlak kon ik maar kort rennen i.v.m. de pijn en bergaf was het ergst. Soms kon ik bijna wel huilen van de pijn. Op de plek in Valkenburg waar we de Sibbergrubbe moesten oversteken besloot ik te stoppen want de Wilhelminaberg moest beklommen worden en dat zou wel lukken maar dan de steile afdaling, neen dat durfde ik niet. Bergaf was het soms net of ik geen controle meer over mijn knie had en dat ik zou vallen.
Gelopen 56 km in 6 uur 53 minuten!!!! De conditie was goed maarde laatste 14 km zouden te pijnlijk worden met misschien blijvende gevolgen.
Ik belde Willem dat ik stopte en dat hij me niet hoefde op te halen want het was een heksenketel in Valkenburg i.v.m. de toerversie van de Amstel Goldrace. Ik zou me laten ophalen door mijn vrouw in Vilt daar ik maar enkele km 's van thuis was en vroeg Willem of hij Henk G, Thijs en Roger wilde zeggen dat ik ermee gestopt was en of zij mijn tas wilden meenemen en dat gebeurde ook zo. s Ävonds kwam Roger Kempinski mijn tas brengen en het aandenken aan de wedstrijd, een prachtig reflecterend hesje met ieder zijn eigen naam erop en de naam van de wedstrijd en een finishercertificaat waarop vermeld de gelopen afstand, in mijn geval 50 km daar ik verzorgingspost 6 ( op 60 km ) niet gehaald heb. Roger had goed gelopen en Henk Geilen zelfs binnen de 8 uur.
Dit was het dan voor mij en nu? De Eifelsteig komt steeds meer in gevaar maar de komende dagen beslis ik wat ik ga doen. Nu, een dag na Limburgs Zwaarste, ben ik een stukje gaan wandelen en de knie voelt niet goed. Ik gun hem nog 1 of 2 dagen rust en dan is het buigen of barsten. Misschien als test komend weekend nog een 56 km of helemaal niets meer de komende tijd.
Willem en zijn mensen, hartelijk dank voor alles en de meer als goede verzorging.
sportieve groeten
Henk Sipers
Dampstraat 63
6226 G.J. Maastricht
Limburgs zwaarste
Wat was het weer een happening gisteren. De tweede van Willem’s Funrunner lopen stond op de agenda en van heinde en verre waren lopers naar Heerlen getogen om wat bergjes te bedwingen. De totale afstand: bijna 72km en ruim 2.200 hoogtemeters. Dat zag er goed uit.
Om 9:00 uur stonden er een man of zestig, want er waren 8 mensen niet (op tijd) aanwezig,
klaar om de traditionele toespraak van Willem aan te horen en te poseren voor de
groepsfoto. Wat mij het meest bijbleef was de opmerking dat de toer-
Om 9:03 werden wij weggeschoten en gingen we op weg naar de Brunssumerheide, waarvan het landschap wel iets weg heeft van de duinen bij Egmond. Daar liepen wij bijna allemaal al verkeerd en dat zou nog wel een paar keer voorkomen. Gelukkig waren de letters van de routebeschrijving iets groter gemaakt zodat ik het met mij loopbril kon lezen en dat heeft toch een paar keer redding gebracht.
De snelle mannen waren al gauw uit zicht maar ik kwam sommigen toch nog een paar keer tegen omdat ze zich verliepen. Na de heide kwam er een ten opzichte van vorig jaar nieuw stuk parcours: de trappen langs de skibaan van Landgraaf. Dat was op zich aardig maar het leukst is de afdaling aan de andere kant met de smalle paadjes zoals je die op nog meer plaatsen op de route tegenkomt.
Vervolgens langs Trintelen, Eys, het kasteel Wittem naar Gulpen waarna aan de klim naar de Keuterberg werd begonnen. Op de top stond veel publiek en zoals gezegd konden we hier wat wielrenners tegenkomen maar dit had ik echt niet verwacht: honderden wielrenners die breed uitwaaierend naar boven fietsten of wandelden en daar moesten wij langs naar beneden. Dit leidde hier en daar tot wat onveilige situaties want sommige van die jongens gingen zo zwoegend naar boven dat zij geen aandacht hadden voor de omgeving, laat staan voor een lopertje. Op dit stuk heb ik dan ook finaal de afslag naar de Sousberg gemist. Ik kwam in plaats daarvan uit in Schin op Geul. Dankzij de routebeschrijving kwam ik bij de Gracht weer op de route. Deze omleiding moet in ieder geval sneller en korter zijn geweest want 4 man die eerst voor mij liepen haalden mij later weer in.
Om een uur of half drie begon het te regenen en dat hield toch wel en paar uurtjes
aan. Het is verder een appeltje-
Vermeldens waard vind ik de organisatie: het is geweldig dat Willem zo iets met een paar mensen organiseert en deze verdienen allemaal een groot compliment. Er waren zes verzorgingsposten compleet voorzien met boterhammen, vlaaien, toetjes etc.; de hele route was gemarkeerd, foto’s en certificaten beschikbaar enz. Ik weet niet of er een 2009 editie komt maar deze loop is een aanrader!
From: "Henk Geilen" <h.geilen@hccnet.nl>
To: "w.mutze" <w.mutze@home.nl>
Sent: Monday,
April 21, 2008 8:48 PM
Subject: Mijn dank is groot
> waarde vriend,
>
> je hebt mij afgelopen
zaterdag weer een onvergetelijk feest bezorgd.
>
> Hiervoor mijn dank !!!!!
>
> Bij deze
mijn verslagje (dat ook naar ultraned en loopkrant gegaan is)
>
> Tot zaterdag,
>
> Henk
>
Limburg zwaarste: en toch is het Limburgs MOOISTE.
Van ieder loopje dat ik doe wil ik een verslagje schrijven. Ik doe dit om mijn persoonlijke indrukken vast te leggen en te bewaren. Ik heb de indruk dat het mij soms niet lukt om datgene wat ik wil vastleggen in woorden uit te drukken. Vooral bij Limburgs zwaarste is dit het geval.
Eigenlijk wil ik in dit verslag mijn bewondering en dankbaarheid aan de organisatie en de uitzonderlijke schoonheid van de tocht tot uitdrukking brengen.
Laat ik maar eens beginnen met de organisatie. “Even een loopje organiseren” is makkelijk gezegd. Maar het doen en het goed doen is heel iets anders. Bovendien denk ik dat ik maar een fractie weet van wat er allemaal moet gebeuren en wat hierbij voor verassingen op je pad komen. Dus heeft Willem naar mijn mening iets voor elkaar gekregen wat aan het bovenmenselijke grenst. Zeker als je je realiseert dat hij niet bepaald de gemakkelijkste weg (dit is trouwens een hele mooie woordspeling!) gekozen heeft. Hij heeft niet gekozen voor een bepaald rondje dat x keer gelopen mocht worden of voor een groepsloop waar een of meer voorlopers de route aangeven. Hij heeft er voor gekozen om een grote ronde van bijna 72 kilometer te kiezen en dit “even“ te bepijlen. Trouwens mijn spellingscontrole kent het woord bepijlen niet, maar dit is helemaal niet vreemd als je je realiseert wat dit voor een gigantische klus is. Daarnaast weten we dat het verwijderen en veranderen van pijlen door mensen met een wel heel vreemd gevoel voor humor inmiddels in Nederland een nationale sport is. Dus is het maar goed dat je als organisatie de nacht voor zo’n evenement amper kunt slapen. Immers die nacht heb je nodig om de pijlen te controleren en bij te plaatsen. Ook is Willem iemand die vindt dat als er 5 verzorgingsposten aangekondigd worden er minimaal 6 moeten zijn. Gelukkig weet hij wat een verzorgingspost is. Ik bedoel hier hoort naast thee, sportdrank, cola en water ook minimaal Limburgse vlaai (en dan ook verschillende soorten), puddinkjes met slagroom, boterhammen, koekjes, zoutjes, ontbijtkoek en uiteraard kruiden bitter te staan. Uiteraard stuur je de lopers niet op pad met een of ander gewoon standaard startnummer. Neen, er moet een geplastificeerd nummer met een recente parkoers foto en de naam van de loper zijn. Bij aankomst dien je een finish certificaat te krijgen met uiteraard je naam en tijd, maar ook hier moet een foto van de start en jou in actie tijdens de loop opstaan. En na afloop krijg je dan nog een mooi reflecterend hesje met je eigen naam en “Limburgs Zwaarste” erop. Dit is dan ook de reden dat ik nu baal dat het weer langer licht is. Ik kan dus niet meer iedere avond pronken met mijn mooie hesje.
Ik denk dat het nu wel duidelijk is waarom ik vind dat de woorden dank en bewondering te zwak zijn om uit te drukken wat Willem en zijn helpers gepresteerd hebben.
Dan de route; ik ben een chauvinist en Limburger. Dus ben ik al heel snel enthousiast over ons Limburgse landschap. Maar dit was een zodanige aaneenschakeling van hoogtepunten dat het bijna te veel van het goede was. Ik kan hier geen woorden voor vinden. Ik weet niet of het met plaatjes lukt. In ieder geval wil ik graag verwijzen naar de site van Willem waar naast zijn aanzienlijke collectie plaatjes ook links staan naar de foto’s van anderen. Eerlijk gezegd lijkt het mij het beste dat iedereen zelf maar gaat kijken.
Toch ook nog maar even mijn ervaringen over het loopje. Ik had afgesproken om mijn loopmaatjes Thijs van Heugten, Henk Sipers en Roger Kempinski op te halen. Zuiver om logistieke redenen had ik afgesproken dat ik hen in Sittard bij het station zou oppikken. Dus nogmaals, dat ik niet met hen bij mij thuis had afgesproken heeft niets te maken met het feit dat zij de vorige keer dat zij bij mij thuis hadden afgesproken mijn complete voorraad gebak hadden verorberd. Na een zeer korte en voorspoedige reis kwamen wij bij de sporthal in Hoensbroek aan, waar het gezellig druk was. Als rots in de branding zat Willem weer achter zijn p.c..Ongemerkt snel was het 9.00 uur en konden wij na de gebruikelijke groepsfoto’s en de speech van Willem (Geniet, Geniet, Geniet) aan ons feestje beginnen. Er waren startplaatsen voor 70 gelukkigen. Uiteindelijk zijn ruim 60 lopers aan de start verschenen. Het eerste stuk vormde de groep een lang lint en werd er behoorlijk stevig doorgelopen. Tijdens de eerste drie kilometer heeft zich twee keer een kopgroep gevormd. Deze is ook twee keer omgevormd tot staartgroep. De eerste keer om dat de kopgroep zich verlopen heeft. De tweede keer omdat het peloton de toegevoegde waarde van het onder een meertje langs lopen niet zag en bovenlangs ging en dus de kopgroep weer recht in de ogen kon kijken.
Ondanks het feit dat de bepijling uitstekend was en daarnaast iedereen over een routebeschrijving
op papier beschikte, hebben de meeste lopers zich een of meer keren verlopen. Gelukkig
is ook dit een van de charmes van zo’n loop. Inmiddels is wel bekend dat ik in de
categorie pijlmissende-
Willem heeft deze tocht steeds Limburgs Zwaarste genoemd. Ik heb hem steeds Limburgs Mooiste genoemd. Ik moet wel zeggen dat er ook wat momenten geweest zijn dat ik weer terug was bij de naam Limburgs Zwaarste. Als ik toch aan het opbiechten ben; er zijn momenten geweest dat ik gedachten had in de trant van: “eigenlijk is een marathon ook lang genoeg” en “wat is er mis met een parkoers zo vlak als Rotterdam”. Maar toen ik weer terug was in Hoensbroek was er geen discussie mogelijk: Dit is de MOOISTE.
Hier moet ik wel even duidelijk over zijn: dit geldt niet voor de laatste twee kilometer door Hoensbroek, maar ook hier zie je de hand van een goede organisator in terug. Het stukje van kasteel Hoenbroek tot aan de douche is uitermate geschikt om zo snel mogelijk te overbruggen en dus nog even gas te geven. Zeker omdat ik toen zag dat ik op 7:45 binnen kon zijn. Tot mijn grote verassing kwam ik uiteindelijk als nummer 9 binnen. Ik ben er nu dus van overtuigd dat mijn rustige duurloopje van afgelopen zondag in Rotterdam zijn rendement heeft opgeleverd.
Er is nog een puntje dat ik even kwijt moet. Ik heb voor het eerst sinds lange tijd
ervaren dat ik ook kwaad kan worden. Hiermee bedoel ik echt pisnijdig. Op zaterdag
was ook de Amstel-
Tenslotte: ik heb genoten en ja, ik heb ook afgezien. En of het nu 2235 of 2500 meter omhoog zijn geweest, of 700 of 725 trappen; hier zat mijn afzien niet maar wel bij de afdalingen: dit blijft voor mij een onprettig en soms zelfs pijnlijk iets. Dus gelukkig heb ik nog iets om aan te werken voor het echte werk begint.
Dit was werkelijk een tocht die ik voor geen geld zou hebben willen missen. Ik zal dan ook met veel trots mijn hesje dragen, zij het dat een van mijn loopmaatjes zich zo’n zorgen maakte dat er iets aan mijn hesje zou komen en dat hij het daarom uit voorzorg maar meegenomen heeft……Dus als je ooit een loper tegen komt met een mooi fluorescerend hesje met daarop de naam Henk Geilen dan kan het zijn dat ik dat niet ben.
Henk Geilen
Info provider loopplezier.tk
www.loopplezier.tk
home.hccnet.nl/h.geilen/index.htm
Hallo vrienden
Nu Limburgs zwaarste achter ons ligt en ik even op adem ben gekomen wil ik
namens mijn helpers en mij zelf iedereen hartelijk danken voor jullie komst naar Heerlen.
Het was voor ons weer een hele eer om jullie allemaal te mogen begroeten en ik hoop
dat jullie allemaal genoten hebt van ons schoon Limburgslandschap.
Het weer is ons gelukkig lange tijd gunstig gezind gebleven en de lichte regen in de namiddag
mocht de pret eigenlijk niet drukken, daarin tegen hebben vele onder jullie last gehad van de
zogenaamde alles kunners op de fiets en die denken op zo'n dag het alleen recht in Limburg
te hebben gekocht door een startbewijs van de tourversie van de Amstelgoldrace in het bezit te hebben.
Ik had gehoopt dat de Keuteberg eerder op de dag zo druk bezocht zou worden en dat er wederzijds
respekt zou zijn tussen sportmensen, maar niets is minder waar en ik ben maar wat blij dat ik niet
tot die categorie van sporters (fietsers, vorig jaar waren er ook al veel problemen met een automobilist)
behoor en het ultralopen mijn voledige voorkeur heeft. Mocht Limburgs zwaarste volgend jaar een vervolg
krijgen, dit hang van de evaluatie gesprekken af die ik in juni met mijn vrienden en helpers wil houden,
want zonder deze mensen kan je geen enkele loop organiseren dan wordt deze zeer zeker niet op zo'n dag
gehouden.
Verder wil ik iedereen met hun prestatie feliciteren hoe goed of hoe slecht hij deze ook zelf vind, het is een
hele opgave om zo'n loop tot een goed einde te brengen, ook de lopers die voortijdig om diverse redenen
hun loop hebben moeten afbreken wil ik complimenteren met hun afgelegde afstand. Wij hebben daarom
ook geen uitvallers en alleen maar finishers en op de oorkonden zijn daarom ook deze afstanden vermeld.
De uitslagenlijst voeg ik hier nog eens bij, op mijn website staan al diverse leuke verhalen en mails.
Iedereen mag zijn ervaringen zowel positief als negatief en ook op of aanmerkingen graag naar mij door mailen
en ze worden geplaatst.
Ook zijn er al diverse foto's op mijn site onder andere van Stefan Vilvo en mijn broer Marcel, als er nog iemand
foto's heeft dan zijn deze ook van harte welkom.
Vrienden het was voor ons en net als jullie een hele zware dag en toch hebben wij allemaal ontzettend genoten,
teminste als ik mijn helpers mocht geloven, veel konden zij mij zaterdagavond echter niet meer vertellen en ik
moet op hun verhalen nog even wachten want de vermoeidheid was hun ook aan te zien en hun wil ik
dan apart nog even bedanken, want het is niet Willem die het organiseerd maar mijn helpers en vrienden.
Alleen kan ik niets organiseren en zonder hun steun is er ook geen Limburgs zwaarste.
Iedereen die nog een oorkonde te goed heeft, deze wordt zo snel mogelijk nog klaar gemaakt en opgestuurd.
Manon, Stefan en Marcel krijgen binnenkort nog hun hesje en als er nog vragen zijn laat het mij per mail
even weten.
Groetjes,
Willem
Beste Willem,
Bij deze in de bijlage mijn verslag, dat ik ook naar Ultraned heb gestuurd. Ik heb
zaterdag enorm genoten en ik zou het fantastisch vinden als jij en jouw team er in
slagen deze loop vaker te organiseren, of het nou jaarlijks of 2-
Ik heb zelf overigens weinig last gehad van de wielrenners op de Keutenberg, ik vond het juist wel leuk om hen te zien zwoegen. En ik had medelijden met die mensen die moesten afstappen omdat hun voorgangers stilvielen. Als je dat in het begin van de helling overkomt ben je de klos, dan kom je niet meer op de fiets. Volgens mij moesten alle afstanden over de Keutenberg, dus ook de 60 kilometer. Ach als mensen in een grote groep met iets bezig zijn verliezen ze vaak het oog voor de omgeving en houden ze minder rekening met anderen.
Nogmaals bedankt voor weer een onvergetelijke dag!
Groeten,
Henri Thunnissen
Hallo Willem en medewerkers,
Dit was pas genieten wat een mooie loop, perfect georganiseerd , goed verzorgd, een mooie omgeving en de weergoden waren ons ook nog gunstig gezind. Toen ik je voor de loop nog wat wou vragen n.a.v. een telefoontje zei je alles is geregeld, ga nou maar lopen en genieten. Nou dit is meer dan 100% uitgekomen. Namens Manon en mij bedankt voor deze mooi loop.
Mvrgr,
Jean Houben.
From: Schinkel, Jan
To: w.mutze
Sent: Tuesday, April 22, 2008 9:42 AM
Subject: RE: Limburgs zwaarste
Willem, het was geweldig zaterdag
Het zal ook wel komen omdat we er echt goed voor getraind hadden (maar zeg niet altijd alles)
Al was het wel veel zwaarder dat we het ons voorgesteld hadden het was meer een cross dan zomaar een loopje
En dan de deelnemers echte sportliefhebbers
En de helpers onderweg echt geweldig, bij het 62km punt kreeg ik zelf nog een kruidenbitter aangeboden hij zei das goed spul,
Kan geen kwaad en was nog zo, erger nog de laatste 10km gingen als en speer.
Wat die fietser betreft daar heb ik me niet aan geergerd,het zei zo
Willem nog veel succes het was voor ons een onvergetelijke dag
Groetjes JAN en KARL uit Benschop
Willem,
Graag wil ik jouw en je helpers nog eens heel hartelijk bedanken voor de fantastische dag die ik in het mooie Limburg mocht beleven.
Ik hoop van ganser harte dat jullie hiermee doorgaan!!
Op mijn weblog schreef ik een uitgebreid verslag: http://wegloper.web-
Graag geef ik me hierbij alsnog op voor de tocht rondom Amsterdam op 5 juli. Stuur je me even het gironummer waarop ik mijn schrijfgeld à ?? moet storten?
Met sportieve lopersgroet,
Eric
> Beste Willem,
>
> Ik wil je bedanken voor de fantastisch georganiseerde Ultraloop
van
> afgelopen zaterdag. De wedstrijd heeft, wat mij betreft, zijn naam meer
>
dan waar gemaakt.
>
> Mijn dank gaat ook uit naar de mensen die de verzorgingsposten bemanden.
> De warme onthalen deden mij erg goed.
>
> Ik heb geprobeerd om de race met mijn nieuwe
Nokia telefoon te tracken.
> Mijn angst dat de batterij het niet zou volhouden was terecht.
Ik heb
> daarom niet de hele route kunnen vastleggen. Deze telefoon in combinatie
> met het programmaatje Sportstracker is en fantastische Ultraloper-
> Je
trackt de route met gps en upload deze naar internet. De foto's die je
> onderweg
maakt worden op google-
> vind je een link
naar de route die online staat:
>
>
>
>
Vriendelijke groet, Marcel Zwiers
>
> -
>
> 31Volts [ServiceDesign]
> [T] 030
8903220
> [M] 06 24691116
> [E]
> [W] http://www.31v.nl
> [Skype] marcelzwiers
>
>
* 31Volts sponsort Hellas Heroes voor de Duchenne Heroes
> Mountainbiketocht:
> [Hellas
Heroes] http://www.hellasheroes.nl/
> [Duchenne Heroes] http://www.duchenneheroes.nl/
>
[Duchenne spierdystrofie] http://www.duchenne.nl/
>
>
> * Think green: don't print this
email unless necessary.
>
> Op 21-
>>
Hallo vrienden
>>
>> Nu Limburgs zwaarste achter ons ligt en ik even op adem ben gekomen wil
>> ik
>> namens mijn helpers en mij zelf iedereen hartelijk danken voor jullie
>>
komst naar Heerlen.
>> Het was voor ons weer een hele eer om jullie allemaal te mogen begroeten
>> en ik hoop
>> dat jullie allemaal genoten hebt van ons schoon Limburgslandschap.
>>
>>
Het weer is ons gelukkig lange tijd gunstig gezind gebleven en de lichte
>> regen
in de namiddag
>> mocht de pret eigenlijk niet drukken, daarin tegen hebben vele onder
>> jullie last gehad van de
>> zogenaamde alles kunners op de fiets en die denken
op zo'n dag het
>> alleen recht in Limburg
>> te hebben gekocht door een startbewijs
van de tourversie van de
>> Amstelgoldrace in het bezit te hebben.
>> Ik had gehoopt
dat de Keuteberg eerder op de dag zo druk bezocht zou
>> worden en dat er wederzijds
>>
respekt zou zijn tussen sportmensen, maar niets is minder waar en ik ben
>> maar
wat blij dat ik niet
>> tot die categorie van sporters (fietsers, vorig jaar waren
er ook al
>> veel problemen met een automobilist)
>> behoor en het ultralopen mijn
voledige voorkeur heeft. Mocht Limburgs
>> zwaarste volgend jaar een vervolg
>> krijgen,
dit hang van de evaluatie gesprekken af die ik in juni met mijn
>> vrienden en helpers
wil houden,
>> want zonder deze mensen kan je geen enkele loop organiseren dan wordt
>> deze zeer zeker niet op zo'n dag
>> gehouden.
>>
>> Verder wil ik iedereen met hun
prestatie feliciteren hoe goed of hoe
>> slecht hij deze ook zelf vind, het is een
>>
hele opgave om zo'n loop tot een goed einde te brengen, ook de lopers
>> die voortijdig
om diverse redenen
>> hun loop hebben moeten afbreken wil ik complimenteren met hun afgelegde
>> afstand. Wij hebben daarom
>> ook geen uitvallers en alleen maar finishers en op
de oorkonden zijn
>> daarom ook deze afstanden vermeld.
>>
>> De uitslagenlijst voeg
ik hier nog eens bij, op mijn website staan al
>> diverse leuke verhalen en mails.
>>
Iedereen mag zijn ervaringen zowel positief als negatief en ook op of
>> aanmerkingen
graag naar mij door mailen
>> en ze worden geplaatst.
>> Ook zijn er al diverse foto's
op mijn site onder andere van Stefan Vilvo
>> en mijn broer Marcel, als er nog iemand
>>
foto's heeft dan zijn deze ook van harte welkom.
>>
>> Vrienden het was voor ons en
net als jullie een hele zware dag en toch
>> hebben wij allemaal ontzettend genoten,
>>
teminste als ik mijn helpers mocht geloven, veel konden zij mij
>> zaterdagavond
echter niet meer vertellen en ik
>> moet op hun verhalen nog even wachten want de
vermoeidheid was hun ook
>> aan te zien en hun wil ik
>> dan apart nog even bedanken,
want het is niet Willem die het organiseerd
>> maar mijn helpers en vrienden.
>>
Alleen kan ik niets organiseren en zonder hun steun is er ook geen
>> Limburgs zwaarste.
>>
>>
Iedereen die nog een oorkonde te goed heeft, deze wordt zo snel mogelijk
>> nog
klaar gemaakt en opgestuurd.
>> Manon, Stefan en Marcel krijgen binnenkort nog hun
hesje en als er nog
>> vragen zijn laat het mij per mail
>> even weten.
>>
>> Groetjes,
Am 19.04.2008 hatte ich die große Freude, zum zweiten Mal beim Ultra-
Vom Start in Heerlen-
Die Strecke war durch rot-
Insgesamt war der Kurs mit 71,79 km ausgerechnet. Ich denke jedoch, dass keiner unter 75 km gelaufen ist – gefühlte 80.
Mir hat der Lauf allergrößte Freude bereitet und ich kann ihn uneingeschränkt weiter
empfehlen. Mit einem Kostenbeitrag von lächerlichen 15,-
Lothar