Schotland 2009
Tijden Loch Ness Marathon
nr naam tijd netto cat plaats in cat
3337 kees meeuwsen 03:29:50 M50+ 27
3375 henk geilen 03:36:33 M40+ 131
3374 jos broersen 03:59:15 M50+ 89
3340 martin v nieuwenhoven 04:01:30 M40+ 262
3341 lianne v avesaath 04:01:30 F35+ 58
3335 herman euverman 04:34:29 M50+ 152
3338 wim de kwant 04:34:34 M40+ 377
3336 lineke tepper 04:55:26 F45+ 103
3334 bram van de bijl 05:38:58 M40+ 471
3339 regina van geene 05:56:36 F55+ 27
3372 willem muetze 06:27:58 M50+ 187
3373 annemarie hosli 06:27:57 F55+ 30
Schotland is weer geschiedenis. Een mooie geschiedenis!
Na de succesvolle loop in Ierland vorig jaar, stond nu een loop door
Schotland op het verlanglijstje. Na een voorbereiding van ruim een
half jaar gingen op 25 september de lopers met het vliegtuig naar
Edinburg. Wij waren al een dag eerder in de camper van Martin met
de boot gegaan. Op het vliegveld werden de lopers ontvangen met
een bekend schots drankje. Hierna de bagage in de camper en de
lopers met de trein naar Pitlochry. Hier ging het grote avontuur
beginnen. We hebben in het oergezellige Backpacker hotel overnacht.
’s Morgens begonnen we dan aan de eerste van de drie lange-
afstandsroutes, die wij wilden voltooien, alvorens de marathon van
Loch Ness, het toetje van de week.
De lopersgroep bestond uit: Henk Geilen, een bekende hardloper,
Martin van Nieuwenhoven, die deze week zijn camper ter
beschikking stelde voor de verzorging, Lianne van Avesaath, in
opleiding voor haar eerste marathon, Wim de Kwant, goed chauffeur
en bevriend met een heerlijke chocoladewinkeljuffrouw, Jos
Broersen, goed loper en goed verteller, Kees Meeuwsen die eigenlijk
liever met de trein gaat, Regina van Geene, doorzetster eerste klas,
Herman Euverman, hersteld van vele blessures maar alles geweldig
gelopen, en zijn Lineke Tepper, die de route grotendeels meeliep en
geweldige tijd op de marathon haalde, Bram van de Bijl met een
steeds dikker wordende enkel maar nimmer opgevend, Willem
Mütze die deze week zijn duizendste ging doen, en tenslotte ik,
Annemarie Hosli, wandelaarster van beroep en zeer beginnend
hardloopster (ca 100 meter red ik al wel).
De eerste route, de Rob Roy Way, is een vrij nieuwe route, waar nog
echt gezocht moest worden om de juiste weg te vinden. één bekende
hardloper werd regelmatig op de snelweg aangetroffen. Ondanks
alles had dit zoeken ook zijn charmes. We kwamen op plekjes waar
nog nooit iemand was geweest, zoals dwars door hoogvlaktes, het
veenlandschap, waar alleen schapen liepen en koeien, door de
stront, beekjes, water, ook moesten we een keer door hoge varens
de weg zoeken, omdat daarachter ergens een pad zou zijn waar wij
onze route konden vervolgen. Die ene hardloper werd zelfs door
houthakkers op de route terug gezet, hij had de tekens die de andere
lopers voor hem neergelegd hadden, niet gezien. Er werd gejaagd in
het bos, wat privé grond was, en zei hij, de kogels vlogen om m’n
oren. Nou ja, of we dat geloven?
Omdat die dag Willem’s 1000 ste was, werd hij met gejuich, applaus
en een versierde finish ingehaald en werd er een glaasje champagne
gedronken. De daarbij behorende beker en oorkonde werden later
die dag overhandigd.
We hebben overnacht in Milngavie, waar de volgende morgen ook
weer de start was. Daar begon de tweede route, de West Highland
Way. Het weer was fantastisch, elke dag waren we weer blij dat het
droog was en dachten steeds dat het de volgende dag wel erger zou
worden, maar ook dan was het weer droog. Deze weg was goed
gemarkeerd, maar ook hier speelde de bekende hardloper het klaar
om de snelweg te vinden. Je zou bijna denken dat ie wilde afkorten.
Het avonturieren was nu voorbij. Het was pijltjes volgen. Langzaam
maar zeker werd de natuur steeds ruiger en de uitzichten steeds
mooier. Het pad ging berg op berg af, de …. Hills, het uitzicht was
geweldig. De laatste 10 km tot aan de overnachting in Inversnaid
bestond alleen maar uit rotspaadjes langs de rivier. Hier kon de auto
met de bagage niet komen en hebben de dames omgereden en toen
met een bootje het loch overgestoken en de koffers gesleept, want
het bootje nam geen auto mee. We sliepen in een oud kerkje. Martin
zag gelijk weer kansen voor de leegstaande kerken in Nederland.
De kamers waren klein, het was echt behelpen, maar het eten was
meer als voortreffelijk.
Hierna werd de natuur nog steeds ruiger en mooier. De volgende
overnachting was in Bridge of Orchy , alvorens we Fort William
bereikten. Wat hebben de lopers genoten van deze route.
Nu was de Great Glen Way aan de beurt. Op zich wilden wij deze route
van 117 km in 2 dagen afleggen. Er zou volgens de informatie een
heel stuk makkelijker zijn als de West Highland Way. Maar ook deze
route bleek veel hoogteverschillen te kennen, zodat hier ook lange
uren gemaakt werden. We liepen veel langs het Caledonian Canal,
met zijn wereldberoemde trapsluizen.
De 8ste dag was het weer iets minder. Storm, regen, hagel, maar ook
zon, we werden op van alles getrakteerd. 3 kilometer voor het einde
was het sportcomplex, waar de volgende dag de marathon van Loch
Ness zou finishen. Hier moesten we de startnummers ophalen, pasta
party bijwonen, en daarna hebben we de laatste 3 kilometer samen
afgelegd. Foto’s bij het monument en toen lekker naar ons sjieke
hotel. De welverdiende oorkondes werden uitgereikt.
De Loch Ness marathon is een point to point race, we werden met
bussen naar Whitebridge gebracht. De organisatie was op zijn schots
geregeld, de bussen vertrokken een uur te laat. Ook werd onderweg
nog een sanitaire stop gehouden, want door het lange wachten,
hadden veel lopers hoge druk en het was een verrassend gezicht,
zo’n 50 plassende buspassagiers m/v.
We stonden alle twaalf aan de start. Het marathon parcours was
nogal heuvelachtig en wie schetst onze verbazing, het was
stráááálend weer.
Voor Lineke en Lianne was dit hun eerste keer. De dames werden
gecoacht door Martin en Herman en beiden hebben een wonderlijke
prestatie geleverd!!
Ook dit jaar werd onze bekende hardloper afgetroefd. Vorig jaar was
het Jos, nu Kees, die toch weer iets harder liep. Kees kwam als eerste
van ons aan in 3.29, Henk volgde 6 minuten later. (Had ie dát
geweten!!!). Jos bleef net als vorig jaar precies onder de 4 uur. Lianne
en Martin liepen, zonder horloge, in 4 u bruto. Daarna volgden
Herman, Wim, en Lineke. Die het geweldig deed, door onder de 5 u
te finishen. Na 5,5 u kwam Bram, gevolgd door Regina en
hekkesluiters waren wij twee, 6 ½ u bruto (dus Willem iets minder en
ik ’n half uurtje meer). Maar we waren niet de laatsten. Aan de finish
kregen we een leuke medaille, met Loch Ness monster, en een t-
De volgende morgen heel vroeg met de trein naar het vliegveld, waar
de lopers werden uitgezwaaid door Willem en mij. Eerst nog een
slokje van dat bekende schotse spul, zelfs de politie. Ze zeiden geen
alcohol te mogen drinken, maar toen ik vroeg of ze ook koffie wilden,
werd er onopvallend in een koffiebeker, enfin je snapt het wel. We
konden rustig 10 minuten staan waar het niet toegestaan was. Lopers
naar het vliegtuig, wij naar de boot.
Het zit erop. Moe maar voldaan, zoals dat heet. Het was geweldig.
PS Willem zegt ik moet ook iets schrijven over de verzorging. Ik denk
dat er niemand echt is afgevallen, dus wat moet ik schrijven?? Ik wil
alleen de lopers/sters bedanken dat ze alles gegeten hebben, anders
had ik tot aan Pasen peperkoek en zo gekregen. En de part-
hartstikke bedankt voor jullie hulp, ondersteuning en niet te vergeten de gezelligheid.
De afgelegde route
ROB ROY WAY
26 sept Van Pitlochry naar Killin 47 km
27 sept Killin naar Callander 54 km
28 sept Callender naar Drymen 43 km
WEST HIGHLAND WAY
29 sept Milngavie naar Inversnaid 57 km
30 sept Inversnaid naar Inveroran 48 km
1 okt Inveroran naar Fort William 54 km
GREAT GLENN WAY
2 okt Fort William naar Invermoriston 66 km
3 okt Invermoriston naar Inverness 55 km
MARATHON
4 okt Marathon Loch Ness 42,2 km